Het ging zo goed: relaxed overnachten in Dusseldorf, taxi naar het vliegveld en dan via Amsterdam naar Tokyo. Boarden zou om 12:45 beginnen... Om 12:55 nog steeds geen actie. Maar eens vragen dus: "sorry, het vliegtuig staat nog in Amsterdam". Mooi vloeken en schelden (ik had vooraf al gevraagd of we niet in Amsterdam konden opstappen, omdat ze onze terugvlucht naar Dusseldorf gecancelled hadden, maar dat mocht niet). Met hetzelfde gemak kwamen ze zelf dus wederom niet opdagen. Het kwam erop neer dat we sowieso naar Amsterdam moesten en dat we dan zouden worden omgeboekt, of dat ze zouden wachten, omdat het een fout van KLM was en er 8 mensen mee moesten op de vlucht naar Tokyo. Overboeken zou een vlucht om twaalf uur 's nachts, via Parijs worden, omdat de rest vol zat.
In het vliegtuig zeiden ze dat de kans erin zat dat het vliegtuig zou wachten, maar dat we, omdat we om 14:45 zouden landen (vliegtuig naar Tokyo ging om 15:15) de vlucht nog wel zouden halen als we zouden rennen... Alles liever dan vliegen via Parijs en nog 9 uur op Schiphol zitten, dus wij de bus uit, sprinten als een gek: valt Val ongenadig hard op d'r arm... 10 meter verder staat zo'n trol van de KLM: "nee hoor meneer, uw vlucht is al weg". Ik zeg "wtf bedoel je, al weg, het is pas 15:00, hij gaat om 15:15".... "Meneer, uw vlucht is al omgeboekt". Dus die schooiers hadden ons meteen in Dusseldorf al omgeboekt, en vrolijk aan het lijntje gehouden, laten rennen, vallen, EHBO-post... Stel je voor zeg, je zou toch eens eerlijk tegen je klanten zijn, straks gaan ze nog verwachten dat je service levert ook.
Uiteindelijk werden we omgeboekt via Korea. 6 uur vertraging, een voedselbon van 10 euro en een kortingsbon van 50 euro voor een volgende KLM-vlucht. Alsof we ooit nog met die gasten gaan vliegen: de terugvlucht cancellen zodat je 5 uur op Schiphol zit, de heenreis annuleren en je met 6 uur vertraging via Seoul sturen.
Maar ja, genoeg gedramd, het belangrijkste is dat we er zijn :)
We vertrokken uiteindelijk om 18:40 richting Seoul, waar we om 12:25 landden. Vanaf daar konden we met ANA door naar Tokyo
In het vliegtuig zeiden ze dat de kans erin zat dat het vliegtuig zou wachten, maar dat we, omdat we om 14:45 zouden landen (vliegtuig naar Tokyo ging om 15:15) de vlucht nog wel zouden halen als we zouden rennen... Alles liever dan vliegen via Parijs en nog 9 uur op Schiphol zitten, dus wij de bus uit, sprinten als een gek: valt Val ongenadig hard op d'r arm... 10 meter verder staat zo'n trol van de KLM: "nee hoor meneer, uw vlucht is al weg". Ik zeg "wtf bedoel je, al weg, het is pas 15:00, hij gaat om 15:15".... "Meneer, uw vlucht is al omgeboekt". Dus die schooiers hadden ons meteen in Dusseldorf al omgeboekt, en vrolijk aan het lijntje gehouden, laten rennen, vallen, EHBO-post... Stel je voor zeg, je zou toch eens eerlijk tegen je klanten zijn, straks gaan ze nog verwachten dat je service levert ook.
Uiteindelijk werden we omgeboekt via Korea. 6 uur vertraging, een voedselbon van 10 euro en een kortingsbon van 50 euro voor een volgende KLM-vlucht. Alsof we ooit nog met die gasten gaan vliegen: de terugvlucht cancellen zodat je 5 uur op Schiphol zit, de heenreis annuleren en je met 6 uur vertraging via Seoul sturen.
Maar ja, genoeg gedramd, het belangrijkste is dat we er zijn :)
We vertrokken uiteindelijk om 18:40 richting Seoul, waar we om 12:25 landden. Vanaf daar konden we met ANA door naar Tokyo
We kwamen om 16:25 aan op Narita, de douane verliep allemaal vrij snel, tip voor de Amerikanen: je kan ook twee vingerafdrukken tegelijk nemen.
Vanaf Narita kan je met de Narita Express naar Shinjuku. De trein ging om 18:15, dus we konden rustig aan doen.
Om een uur of 8 waren we bij het hotel. Middenin Shinjuku, vlakbij de grote warenhuizen en met veel eettentjes en supermarktjes in de buurt. We hebben nog een uurtje rondgelopen en toen maar naar het hotel gegaan...
Al met al zo'n 30 uur wakker en aan het reizen, op een paar uur slaap in het vliegtuig na.
Nippori, Ueno, Akihabara en Ikebukuro - 23-3-09
Vandaag was het ongenadig lekker weer. we zijn 's ochtends rond 09:30 de deur uitgegaan en richting het Tokyo Metropolitan Government Building gelopen. In Japan zie je echt op elke hoek van de straat wel een automaat staan, sommigen met frisdrank, maar ook met noodles en ander warm spul.
Het Metropolitan gebouw is 243 meter hoog en op de beide toppen is een uitkijkpunt.
Op heldere dagen als vandaag kun je Mount Fuji in de verte zien, toch een kilometer of 100 verderop:
Vlakbij in shinjuku stond het bekende Love Sculpture, dat ook in o.a. Philadelphia en New York te zien is:
We hebben de metro naar Nippori genomen. Hoewel er erg veel metrolijnen zijn en Tokyo onderdeel is van het grootste railnetwerk te wereld, is alles verrassend simpel.
Het Metropolitan gebouw is 243 meter hoog en op de beide toppen is een uitkijkpunt.
Op heldere dagen als vandaag kun je Mount Fuji in de verte zien, toch een kilometer of 100 verderop:
Vlakbij in shinjuku stond het bekende Love Sculpture, dat ook in o.a. Philadelphia en New York te zien is:
We hebben de metro naar Nippori genomen. Hoewel er erg veel metrolijnen zijn en Tokyo onderdeel is van het grootste railnetwerk te wereld, is alles verrassend simpel.
Nippori staat bekend om zijn "Fabric Town": 1 grote straat vol met stoffenwinkels, waarvan Tomato de bekendste is.
5 verdiepingen vol en op elke verdieping rijen voor de snijtafels. Je moet het maar leuk vinden :(
Van Nippori zijn we naar Ueno gegaan, eigenlijk alleen voor Yamahiroya Toy Park: een 7 verdiepingen hoge speelgoedwinkel:
Met onder andere een lading Blythe spullen. Leuk om die eens gewoon in een winkel te zien staan en niet via internet:
Vanaf Ueno was het een paar minuten met de metro naar Asakusa, waar de Senso-ji Tempel staat. Aan het begin van het tempelcomplex staat de Thunder Gate:
Daarachter ligt de Nakamise-Dori; een winkelstraat vol met souvenirwinkels:
En uiteindelijk kom je dan bij de tempel aan, met de Treasure House Gate:
De lantaarn die eraan hangt is 3,75 meter hoog en weegt 400 kilo:
Van Asakusa zijn we naar Akihabara gegaan. Akiba staat bekend om de vele electronicawinkels en dat bleek te kloppen:
En er zaten een paar winkels met allerlei action figures en poppen:
We hadden er verder eigenlijk weinig te zoeken dus na een paar winkels zijn we doorgegaan naar Ikebukuro. Ikebukuro is het op een na drukste station van Japan. Aan de voorkant bevinden zich straten vol met winkels, waaronder Tokyu Hands, waar je voor een paar euro even een kat mag aaien... Gekke Jappanners:
Naast Tokyu Hands lag winkelcentrum Sunshine City. We hebben er even gekeken, maar het bleek niet veel bijzonders. Dus hebben we de metro terug naar Shinjuku maar gepkakt.
Shinjuku is het drukste station ter wereld, met 3,6 bezoekers per dag en meer dan 200 uitgangen. Gelukkig was de spits nog niet begonnen, anders hadden we op elkaar gepakt in de trein gezeten :)
In Shinjuku zijn we bij Tenshi No Sumika geweest: de Volks showroom. De winkel zelf stelde vrij weinig voor, maar de etalage hadden ze hun best voor gedaan:
Vanaf TNS zijn we teruggelopen naar het hotel... Toch een lange dag geweest, ruim 10 uur onderweg.
5 verdiepingen vol en op elke verdieping rijen voor de snijtafels. Je moet het maar leuk vinden :(
Van Nippori zijn we naar Ueno gegaan, eigenlijk alleen voor Yamahiroya Toy Park: een 7 verdiepingen hoge speelgoedwinkel:
Met onder andere een lading Blythe spullen. Leuk om die eens gewoon in een winkel te zien staan en niet via internet:
Vanaf Ueno was het een paar minuten met de metro naar Asakusa, waar de Senso-ji Tempel staat. Aan het begin van het tempelcomplex staat de Thunder Gate:
Daarachter ligt de Nakamise-Dori; een winkelstraat vol met souvenirwinkels:
En uiteindelijk kom je dan bij de tempel aan, met de Treasure House Gate:
De lantaarn die eraan hangt is 3,75 meter hoog en weegt 400 kilo:
Van Asakusa zijn we naar Akihabara gegaan. Akiba staat bekend om de vele electronicawinkels en dat bleek te kloppen:
En er zaten een paar winkels met allerlei action figures en poppen:
We hadden er verder eigenlijk weinig te zoeken dus na een paar winkels zijn we doorgegaan naar Ikebukuro. Ikebukuro is het op een na drukste station van Japan. Aan de voorkant bevinden zich straten vol met winkels, waaronder Tokyu Hands, waar je voor een paar euro even een kat mag aaien... Gekke Jappanners:
Naast Tokyu Hands lag winkelcentrum Sunshine City. We hebben er even gekeken, maar het bleek niet veel bijzonders. Dus hebben we de metro terug naar Shinjuku maar gepkakt.
Shinjuku is het drukste station ter wereld, met 3,6 bezoekers per dag en meer dan 200 uitgangen. Gelukkig was de spits nog niet begonnen, anders hadden we op elkaar gepakt in de trein gezeten :)
In Shinjuku zijn we bij Tenshi No Sumika geweest: de Volks showroom. De winkel zelf stelde vrij weinig voor, maar de etalage hadden ze hun best voor gedaan:
Vanaf TNS zijn we teruggelopen naar het hotel... Toch een lange dag geweest, ruim 10 uur onderweg.
Japanners en Jetlag - 23-3-09
Gisteren echt van 09:30-20:00 aan het rondlopen geweest, bekaf terug bij het hotel, we zeiden nog: "nergens last van eigelijk, zullen vannacht wel goed slapen".
Twee uur 's nachts: "Val?", "Ja, Thijs".... Aaaaaarrgh, toch last van die verrekte jetlag :D
Uurtje zitten internetten om weer moe te worden en uiteindelijk toch doorgeslapen.
Japanners zijn echt exreem aardig. Overal waar je komt zo'n klein buiginkje. Wanneer ze ook maar even in de weg staan meteen verontschuldigingen eroverheen. En ze proberen je te helpen, ook als ze geen Engels kunnen. We vroegen een meisje gisteren de weg naar een winkel. Ze begon een beetje te giechelen en te brabbelen in het Japans, zwiepte haar arm naar voren, maakte een kruis en wees naar links: rechtdoor, bij de kruising, linksaf. Schitterend!
Ik heb ze ook nog niet zien duwen, hoe druk het ook is: netjes in de rij staan, wachten op hun plek. In de metro zitten ze standaard allemaal met hun mobieltjes te spelen. Of te slapen.
En mondkapjes: alsof het allemaal Aziatische achterneefjes- en nichtjes van Michael Jackson zijn. Ze schijnen ze te dragen omdat ze last hebben van hooikoorts, zelf verkouden zijn, of niet verkouden willen worden. Slim bekeken dus.
Ook grappig is dat ze, hoewel ze al weten dat je ze niet verstaat, wel het hele verhaal in het Japans afhandelen: kom binnen in een restaurant, 喫煙ですかそれとも非喫煙ですか? Ik kijk met een blik van: HUH? "Smoking or non-smoking?" Ah, niet roken dan maar. En daarna weer vrolijk in het Japans verder gaan. Prachtig.
Yokohama, Meguro en Odaiba - 24-3-09
Weer rond 09:30 de deur uitgegaan. Naar Yokohama vandaag. We hebben bij Starbucks Sakura koekjes gehaald: zo'n beetje alle winkels in Japan hebben wel iets met het sakurathema, als binnenkort de kersenbloesems volop bloeien zullen ze wel helemaal wild worden.
Voordat we met de trein gingen eerst wat geld op de Suica-pas gegooid, machtig mooi systeem: magneetkaart voor een lezer hangen als je naar binnen gaat en nog een keer als je uiteindelijk bij het eindstation naar buiten gaat.
Het was aardig druk nog, zo'n beetje aan het einde van de ochtendspits waarschijnlijk...
Ons doel in Yokohama was het Yokohama Doll Museum. Buiten Tokyo wordt er steeds minder Engels gesproken lijkt het, ook hier weer verontschuldigende gebarentaal. Gelukkig hebben we van de meeste winkels en bezienswaardigheden de adressen ook in het Japans bij ons, dat scheelt. In het Doll Museum was een expositie "8 wonderful Years of Blythe", waar ze alle Blythe die ooit zijn uitgekomen hadden. Erg leuk om ze allemaal in het echt te zien.
De hele set vind je op mijn Flickr site
Voordat we met de trein gingen eerst wat geld op de Suica-pas gegooid, machtig mooi systeem: magneetkaart voor een lezer hangen als je naar binnen gaat en nog een keer als je uiteindelijk bij het eindstation naar buiten gaat.
Het was aardig druk nog, zo'n beetje aan het einde van de ochtendspits waarschijnlijk...
Ons doel in Yokohama was het Yokohama Doll Museum. Buiten Tokyo wordt er steeds minder Engels gesproken lijkt het, ook hier weer verontschuldigende gebarentaal. Gelukkig hebben we van de meeste winkels en bezienswaardigheden de adressen ook in het Japans bij ons, dat scheelt. In het Doll Museum was een expositie "8 wonderful Years of Blythe", waar ze alle Blythe die ooit zijn uitgekomen hadden. Erg leuk om ze allemaal in het echt te zien.
De hele set vind je op mijn Flickr site
Vlakbij het museum ligt Yokohama China Town, een van de grootste Chinatowns ter wereld. Een hoop restaurants en winkels, maar wat moet je met Chinatown als je in Japan bent :D
Dus maar doorgelopen naar het Red Brick Warehouse, aan het water. Het gebouw werd vroeger gebruikt door de douane, nu zitten er winkels en restaurants in.
Ze hadden er een hoop geinige dingen, zoals een mini bloesemboompje:
We zijn langs het water teruggelopen naar het metrostation waar we vandaan kwamen, onderweg nog even gestopt in een parkje, waar Japanners met bloesems op de foto gingen.
Daarna de metro naar Meguro gepakt, om naar het Parasite Museum te gaan. Ze hebben hier allerlei ranzige beesten, zoals een 8 meter lange lintworm:
Of deze vunzige krabbetjes, die schijnbaar genieten van longweefsel (inderdaad, erg vaag, maar het pijltje stond er toch echt bij):
Vanaf Meguro zijn we naar de laatste stop gegaan: Odaiba. Je komt er vanaf Shimbashi Station, met een onbemand treintje.
Odaiba is een opgespoten eiland dat in de jaren 90 is volgebouwd met allerlei attracties. Een van de bekendste gebouwen is het Fuji TV Building:
Verder zit er nog een gigantische showroom van Toyota (MegaWeb), maar dat was volgens ons niet echt spectaculair. Wij waren op zoek naar Venus Fort: een winkelcentrum in de stijl van de Forum Shops in Las Vegas.
In het winkelcentrum zitten allerlei geinige winkels, waaronder Kiddyland, een klein voorproefje van de grote versie in Harajuku:
Verder zat er nog een Snoopy Cafe, maar dat was ook niet veel bijzonders meer. De meeste Snoopycafe's en Snoopytown in Tokyo zijn onlangs gesloten. Schijnbaar is hij niet populair genoeg meer :O
Tegen 18:30 zijn we teruggegaan richting het hotel. Zere voeten van het lopen de hele dag.
Morgen schijnt het te regenen, dus gaan we naar Nikko, waar je twee uur voor met de trein moet, dus dat komt mooi uit.
Dus maar doorgelopen naar het Red Brick Warehouse, aan het water. Het gebouw werd vroeger gebruikt door de douane, nu zitten er winkels en restaurants in.
Ze hadden er een hoop geinige dingen, zoals een mini bloesemboompje:
We zijn langs het water teruggelopen naar het metrostation waar we vandaan kwamen, onderweg nog even gestopt in een parkje, waar Japanners met bloesems op de foto gingen.
Daarna de metro naar Meguro gepakt, om naar het Parasite Museum te gaan. Ze hebben hier allerlei ranzige beesten, zoals een 8 meter lange lintworm:
Of deze vunzige krabbetjes, die schijnbaar genieten van longweefsel (inderdaad, erg vaag, maar het pijltje stond er toch echt bij):
Vanaf Meguro zijn we naar de laatste stop gegaan: Odaiba. Je komt er vanaf Shimbashi Station, met een onbemand treintje.
Odaiba is een opgespoten eiland dat in de jaren 90 is volgebouwd met allerlei attracties. Een van de bekendste gebouwen is het Fuji TV Building:
Verder zit er nog een gigantische showroom van Toyota (MegaWeb), maar dat was volgens ons niet echt spectaculair. Wij waren op zoek naar Venus Fort: een winkelcentrum in de stijl van de Forum Shops in Las Vegas.
In het winkelcentrum zitten allerlei geinige winkels, waaronder Kiddyland, een klein voorproefje van de grote versie in Harajuku:
Verder zat er nog een Snoopy Cafe, maar dat was ook niet veel bijzonders meer. De meeste Snoopycafe's en Snoopytown in Tokyo zijn onlangs gesloten. Schijnbaar is hij niet populair genoeg meer :O
Tegen 18:30 zijn we teruggegaan richting het hotel. Zere voeten van het lopen de hele dag.
Morgen schijnt het te regenen, dus gaan we naar Nikko, waar je twee uur voor met de trein moet, dus dat komt mooi uit.
Nikko, Akihabara &3T's - 25-3-09
Vandaag wilden we naar Nikko. Omdat dat een aardig eind met de trein is, zijn we vroeg de deur uit gegaan. Eerst een half uur met de metro naar Asakusa, vanaf waar we de trein van 09:10 naar Nikko hadden.
We waren net een half uur op weg toen we opeens stopten; onze trein, of de trein ervoor had pech, dat was onduidelijk en ze deden de aankondigingen alleen in het Japans... Na ruim een half uur steeds ongeduldiger wachten reden we opeens weer verder. Uiteindelijk kwamen we net 12:30 in Nikko Tobu aan.
Het regende ondertussen al een tijdje en Nikko was redelijk verlaten.
Er zijn in de stad een aantal bezienswaardigheden, waar je met een World Heritage busje naartoe komt. De eerste is de Skin-kyo Brug; een oude rode brug uit de 17e eeuw.
Een eindje verderop ligt de Rinnoji Tempel, de grootste Boeddhistische tempel in Japan. Van buiten stelde het weinig voor, binnen stonden enkele grote boeddhabeelden.
Vanaf de tempel liep je via een bospad naar de Nikko Toshogu Shrine, opgericht voor de shogun Tokugawa Ieyasu, met onder andere een 5 verdiepingen hoge pagode:
En het beeld van de 3 apen: See No evel, Hear No Evil, Speak No evil:
We waren net een half uur op weg toen we opeens stopten; onze trein, of de trein ervoor had pech, dat was onduidelijk en ze deden de aankondigingen alleen in het Japans... Na ruim een half uur steeds ongeduldiger wachten reden we opeens weer verder. Uiteindelijk kwamen we net 12:30 in Nikko Tobu aan.
Het regende ondertussen al een tijdje en Nikko was redelijk verlaten.
Er zijn in de stad een aantal bezienswaardigheden, waar je met een World Heritage busje naartoe komt. De eerste is de Skin-kyo Brug; een oude rode brug uit de 17e eeuw.
Een eindje verderop ligt de Rinnoji Tempel, de grootste Boeddhistische tempel in Japan. Van buiten stelde het weinig voor, binnen stonden enkele grote boeddhabeelden.
Vanaf de tempel liep je via een bospad naar de Nikko Toshogu Shrine, opgericht voor de shogun Tokugawa Ieyasu, met onder andere een 5 verdiepingen hoge pagode:
En het beeld van de 3 apen: See No evel, Hear No Evil, Speak No evil:
Zwaar irritant: hoewel Nikko in alle reisgidsen vermeld wordt en op de Wereld Erfgoedlijst staat, is vrijwel niks in het Engels aangegeven. Je zou denken dat het niet zo heel moelijk kan zijn, even een bordje ophangen.
Het bekendst is Yomeimon: de poort van het Toshogu-complex. De poort zit volgepropt met kleine beeldjes en is afgewerkt met bladgoud. Vandaag zat er helaas een dikke laag regen op :D
In een klein gebouwtje aan de zijkant is een beeldje van een slapende kat, de Nemuri Neko. Normaal kwamen er nooit katten voor in versieringen van tempels en schrijnen, daarom zijn ze er hier schijnbaar zo blij mee dat je moet betalen om de kat te zien.
Achter de kat ligt een trap naar boven, waar een urn ligt...
Tegen die tijd was de regen ondertussen overgegaan in natte sneeuw, en hadden we het wel een beetje gehad met Nikko: koud en doorregend, het zal allemaal wel...
Dus met het busje terug naar het station gegaan, nog even bij de plaatselijke Hello Kitty winkel gekeken...
En toen de bende in de mist achtergelaten ;)
Ze hebben hier in Japan de vreemdste Kit kat's. In Nikko hadden ze een citroenversie:
We hadden de trein terug van 15:01... Uiteindelijk waren we pas tegen 17:45 weer in Asakusa... Toen zijn we nog maar een keer naar Akihabara gegaan, om te kijken bij de Volks showroom. Die bleek op de 6e verdieping te zitten, in het gebouw waar we maandag ook waren geweest. We dachten toen dat het bij 4 ophield...
En dan de 3T's:
- Telefoons: echt niet te geloven, ze doen echt niks anders als ze in de trein zitten. En dan letterlijk bijna allemaal: 9 van de 10 zit te internetten of TV te kijken (baseball) op de telefoon. Wel grappig dat niemand belt en telefoons allemaal op trilstand staan. Zo is het in een bomvolle metro nog steeds erg rustig.
- Tassen: het zal allemaal best, die recessie, in Japan is het nog niet te zien. Het lijkt haast wel of je de designertassen gratis krijgt. In elke treinwagon staan wel een paar vrouwen met tassen van Louis Vuitton (geen eigen foto):
- Toeristen: vreemd genoeg zie je maar weinig toeristen. Vaak zijn we de enige westerse toeristen in een trein. Schuchter volkje ook die Japanners: zelfs in de volle trein naar Nikko zochten ze liever verder naar een lege stoel die er niet is, dan dat ze bij ons kwamen zitten :)
Het bekendst is Yomeimon: de poort van het Toshogu-complex. De poort zit volgepropt met kleine beeldjes en is afgewerkt met bladgoud. Vandaag zat er helaas een dikke laag regen op :D
In een klein gebouwtje aan de zijkant is een beeldje van een slapende kat, de Nemuri Neko. Normaal kwamen er nooit katten voor in versieringen van tempels en schrijnen, daarom zijn ze er hier schijnbaar zo blij mee dat je moet betalen om de kat te zien.
Achter de kat ligt een trap naar boven, waar een urn ligt...
Tegen die tijd was de regen ondertussen overgegaan in natte sneeuw, en hadden we het wel een beetje gehad met Nikko: koud en doorregend, het zal allemaal wel...
Dus met het busje terug naar het station gegaan, nog even bij de plaatselijke Hello Kitty winkel gekeken...
En toen de bende in de mist achtergelaten ;)
Ze hebben hier in Japan de vreemdste Kit kat's. In Nikko hadden ze een citroenversie:
We hadden de trein terug van 15:01... Uiteindelijk waren we pas tegen 17:45 weer in Asakusa... Toen zijn we nog maar een keer naar Akihabara gegaan, om te kijken bij de Volks showroom. Die bleek op de 6e verdieping te zitten, in het gebouw waar we maandag ook waren geweest. We dachten toen dat het bij 4 ophield...
En dan de 3T's:
- Telefoons: echt niet te geloven, ze doen echt niks anders als ze in de trein zitten. En dan letterlijk bijna allemaal: 9 van de 10 zit te internetten of TV te kijken (baseball) op de telefoon. Wel grappig dat niemand belt en telefoons allemaal op trilstand staan. Zo is het in een bomvolle metro nog steeds erg rustig.
- Tassen: het zal allemaal best, die recessie, in Japan is het nog niet te zien. Het lijkt haast wel of je de designertassen gratis krijgt. In elke treinwagon staan wel een paar vrouwen met tassen van Louis Vuitton (geen eigen foto):
- Toeristen: vreemd genoeg zie je maar weinig toeristen. Vaak zijn we de enige westerse toeristen in een trein. Schuchter volkje ook die Japanners: zelfs in de volle trein naar Nikko zochten ze liever verder naar een lege stoel die er niet is, dan dat ze bij ons kwamen zitten :)
Sakura 25 maart - 25-3-09
| Stad | Begin bloei | Volle bloei | Wij |
| Tokio | 21-mrt | 31-mrt | 22-30 maart en 8-10 maart |
| Hiroshima | 22-mrt | 1-apr | 30-1april |
| Himeji | 24-mrt | 4-apr | 1-apr |
| Kyoto | 19-mrt | 28-mrt | 1-6 april |
Ghibli, Nakano, Junie Moon - 26-3-09
De zon scheen vanochtend, dus een stuk aangenamer dan die natte-sneeuwbende van gisteren. Vanochtend zijn we naar het Ghibli Museum in Mitaka geweest. Vanaf het station een klein stukje lopen langs het water, de bloesems bloeiden al volop daar.
Het Museum is een soort overzichtsmuseum voor Studio Ghibli, en heeft als motto "Let's Become Lost Children Together". Ghibli is volgens mij vooral bekend van de film Spirited Away.
De bendenverdieping van het museum was wel cool, daar lieten ze zien hoe films gemaakt worden. Verder was het vooral voor kinderen. Na een uurtje hadden we het dus ook wel gezien en zijn we naar Kichijoji gegaan, waar Val bij Cottonfield wat stofjes en ribbons heeft gekocht. Na een uutje te hebben rondgekeken zijn we naar Nichi-Ogikibu gegaan, waar om 13:00 Honeybee open zou gaan. Helaas was de winkel vandaag tot 3 uur gesloten, dus zijn we maar naar Nakano gegaan. In Tokyo zie je overal reclame voor Suntory, The Boss, geinig, dat ze zo blij zijn met zo'n ouwe gek:
Nakano is vooral bekend van Nakano Broadway, de mall waar onder andere Mandarake in zit, en waar ze allerlei anime en mangaspul verkopen.
Kasten vol met allerlei poppetjes, sleutelhangers en wat al niet meer:
Na een tijdje in de mall te hebben gekeken zijn we buiten naar Studio Uoo gegaan. Dit is de winkel van de makers van Wanda Wonderfrog en ze hebben de hele winkel vol met geinig uitgestalde kikkers.
We hebben er twee gekocht. Eerst een groene en een Roze, totdat er een man van achteruit de winkel kwam gelopen. "I'm creator of Wanda" zei hij. Hij vertelde dat de mintkleurige een Limited Edition voor de winkel was, dus hebben we de groene omgeruild voor mint :D
Ondertussen was het een uur of drie, dus zijn we teruggegaan naar Honeybee, die nu wel geopend was. Het was een kleine winkel, maar ze hadden er wel coole Blythes.
Vooral een paar customs die door @Nai gemaakt zijn! Met geopende mond:
Met tandjes en als kat verkleed:
En sjacherijnig:
Van Honeybee zijn we naar Junie Moon gegaan, zo'n beetje het hoodkwartier van Blythe en iets verderop, bij station Daikanyama zat Aranzi Aronzo.
Junie Moon zit in Shibuya. Hier vind je het drukste kruispunt ter wereld. Per keer steken er zo'n 1500 mensen over, totaal rond de 2 miljoen per dag.
Van bovenaf lijkt het al druk, als je er tussenin staat is het helemaal een mierenhoop.
Shibuya is verder vooral 1 groot winkelgebied, met warenhuizen als 109:
En een winkel van BAPE, waar je geen foto's mag maken:
Hello Kitty winkel, Swarovski-Kitty, 3000 euro:
In de straten rondom de kruising rijden de hele tijd auto's rond, met reclame erop en muziek aan...
En uiteraard de blije Japanse gekken, met hun Free Hugs:
Prachtig natuurlijk, maar een beetje teveel van het goeie, dus maar snel naar het hotel gevlucht :D
Het Museum is een soort overzichtsmuseum voor Studio Ghibli, en heeft als motto "Let's Become Lost Children Together". Ghibli is volgens mij vooral bekend van de film Spirited Away.
De bendenverdieping van het museum was wel cool, daar lieten ze zien hoe films gemaakt worden. Verder was het vooral voor kinderen. Na een uurtje hadden we het dus ook wel gezien en zijn we naar Kichijoji gegaan, waar Val bij Cottonfield wat stofjes en ribbons heeft gekocht. Na een uutje te hebben rondgekeken zijn we naar Nichi-Ogikibu gegaan, waar om 13:00 Honeybee open zou gaan. Helaas was de winkel vandaag tot 3 uur gesloten, dus zijn we maar naar Nakano gegaan. In Tokyo zie je overal reclame voor Suntory, The Boss, geinig, dat ze zo blij zijn met zo'n ouwe gek:
Nakano is vooral bekend van Nakano Broadway, de mall waar onder andere Mandarake in zit, en waar ze allerlei anime en mangaspul verkopen.
Kasten vol met allerlei poppetjes, sleutelhangers en wat al niet meer:
Na een tijdje in de mall te hebben gekeken zijn we buiten naar Studio Uoo gegaan. Dit is de winkel van de makers van Wanda Wonderfrog en ze hebben de hele winkel vol met geinig uitgestalde kikkers.
We hebben er twee gekocht. Eerst een groene en een Roze, totdat er een man van achteruit de winkel kwam gelopen. "I'm creator of Wanda" zei hij. Hij vertelde dat de mintkleurige een Limited Edition voor de winkel was, dus hebben we de groene omgeruild voor mint :D
Ondertussen was het een uur of drie, dus zijn we teruggegaan naar Honeybee, die nu wel geopend was. Het was een kleine winkel, maar ze hadden er wel coole Blythes.
Vooral een paar customs die door @Nai gemaakt zijn! Met geopende mond:
Met tandjes en als kat verkleed:
En sjacherijnig:
Van Honeybee zijn we naar Junie Moon gegaan, zo'n beetje het hoodkwartier van Blythe en iets verderop, bij station Daikanyama zat Aranzi Aronzo.
Junie Moon zit in Shibuya. Hier vind je het drukste kruispunt ter wereld. Per keer steken er zo'n 1500 mensen over, totaal rond de 2 miljoen per dag.
Van bovenaf lijkt het al druk, als je er tussenin staat is het helemaal een mierenhoop.
Shibuya is verder vooral 1 groot winkelgebied, met warenhuizen als 109:
En een winkel van BAPE, waar je geen foto's mag maken:
Hello Kitty winkel, Swarovski-Kitty, 3000 euro:
In de straten rondom de kruising rijden de hele tijd auto's rond, met reclame erop en muziek aan...
En uiteraard de blije Japanse gekken, met hun Free Hugs:
Prachtig natuurlijk, maar een beetje teveel van het goeie, dus maar snel naar het hotel gevlucht :D
Kamakura & Deconiki - 27-3-09
Vandaag zijn we naar Kamakura gegaan. 's ochtends wilden we de voucher omwisselen voor een Japan Rail Pass, dus mooi op tijd erheen gegaan, bleek dat ze pas om 09:00 open gaan :(
45 minuten staan wachten voordat het kantoortje open ging en toen nog eens 45 minuten op de volgende trein. Dat begon dus lekker :D
In Kamakura hebben we bij het station een paar fietsen gehuurd en zijn we de bekende tempels langs gaan fietsen. Eerst langs de Hasedera Tempel.
In de tempel staat het grootste houten beeld van Japan. Eromheen liggen een aantal mooie tuinen.
Buiten de tempel staan honderden kleine beeldjes die er zijn neergezet door moeders die hun kind verloren zijn.
De tempel bestaat uit twee verdiepingen. Vanaf de bovenste verdieping heb je uitzicht over het water.
Vanaf de Hasedera Tempel zijn we naar de Big Buddha gegaan, deze staat bij de Kotukuin Tempel.
De buddha komt uit 1252, is ruim 13 meter hoog en weegt 90 ton. Hij stond oorspronkelijk in een tempel, maar die is bij een tsunami weggespoeld.
Na de buddha dachten we even naar de Zeniarai Benzaiten Shrine te fietsen. Niet dus: de kaarten die je meekreeg bleken nogal belabberd, dus we kwamen in een vage achterafwijk terecht. Nadat we bij het tankstation een geimproviseerd kaartje kregen kwamen we uiteindelijk bij de tempel aan.
De tempel is zo'n 800 jaar oud en compleet omgeven door rotsen. de weg ernaartoe liep ook behoorlijk omhoog. Binnen stelde het niet veel voor.
Op een grot met een paar gevouwen kraanvogelslingers na :D
Als laatste stop in Kamakura zijn we naar de Tsurugaoka Hachiman-gū Shrine gegaan. De weg ernaartoe gaat langs een pad vol lampionnen en bloesems.
De tempel zelf is enorm, het is dan ook de belangrijkste shrine van Kamakura.
Omdat het lekker weer was waren er ladingen Japanse toeristen en was het erg druk.
Rond een uur of twee hielden we het voor gezien. Bij de shrine verkochten twee blije mannetjes een soort satestokjes, met als het goed is kippenvlees erop ;)
En op het station hadden ze Sakura-ijsjes:
Rond kwart over twee zijn we met de trein teruggegaan naar Shibuya. Hier zijn we naar Parco gegaan om de Deconiki tentoonstelling te bekijken.
Deze was ter ere van het 3-jarig bestaan van Odeco & Nikki: vrij populaire poppen in Japan.
Na Shibuya hebben we nog een keer in Kichijoji gekeken en zijn we nog even in Nakano geweest... Omdat we allebei dood waren zijn we maar eens een keer op tijd naar het hotel gegaan...
Morgen naar Ginza.
45 minuten staan wachten voordat het kantoortje open ging en toen nog eens 45 minuten op de volgende trein. Dat begon dus lekker :D
In Kamakura hebben we bij het station een paar fietsen gehuurd en zijn we de bekende tempels langs gaan fietsen. Eerst langs de Hasedera Tempel.
In de tempel staat het grootste houten beeld van Japan. Eromheen liggen een aantal mooie tuinen.
Buiten de tempel staan honderden kleine beeldjes die er zijn neergezet door moeders die hun kind verloren zijn.
De tempel bestaat uit twee verdiepingen. Vanaf de bovenste verdieping heb je uitzicht over het water.
Vanaf de Hasedera Tempel zijn we naar de Big Buddha gegaan, deze staat bij de Kotukuin Tempel.
De buddha komt uit 1252, is ruim 13 meter hoog en weegt 90 ton. Hij stond oorspronkelijk in een tempel, maar die is bij een tsunami weggespoeld.
Na de buddha dachten we even naar de Zeniarai Benzaiten Shrine te fietsen. Niet dus: de kaarten die je meekreeg bleken nogal belabberd, dus we kwamen in een vage achterafwijk terecht. Nadat we bij het tankstation een geimproviseerd kaartje kregen kwamen we uiteindelijk bij de tempel aan.
De tempel is zo'n 800 jaar oud en compleet omgeven door rotsen. de weg ernaartoe liep ook behoorlijk omhoog. Binnen stelde het niet veel voor.
Op een grot met een paar gevouwen kraanvogelslingers na :D
Als laatste stop in Kamakura zijn we naar de Tsurugaoka Hachiman-gū Shrine gegaan. De weg ernaartoe gaat langs een pad vol lampionnen en bloesems.
De tempel zelf is enorm, het is dan ook de belangrijkste shrine van Kamakura.
Omdat het lekker weer was waren er ladingen Japanse toeristen en was het erg druk.
Rond een uur of twee hielden we het voor gezien. Bij de shrine verkochten twee blije mannetjes een soort satestokjes, met als het goed is kippenvlees erop ;)
En op het station hadden ze Sakura-ijsjes:
Rond kwart over twee zijn we met de trein teruggegaan naar Shibuya. Hier zijn we naar Parco gegaan om de Deconiki tentoonstelling te bekijken.
Deze was ter ere van het 3-jarig bestaan van Odeco & Nikki: vrij populaire poppen in Japan.
Na Shibuya hebben we nog een keer in Kichijoji gekeken en zijn we nog even in Nakano geweest... Omdat we allebei dood waren zijn we maar eens een keer op tijd naar het hotel gegaan...
Morgen naar Ginza.
Roppongi, Ginza en André Rieu - 28-3-09
Vandaag maar eens uitgeslapen. We wilden in de buurt een beetje winkelen en naar een Blythe expositie in Marui One. Vanochtend ook de Shinkansen naar Hiroshima gereserveerd voor maandag. we zijn eerst naar Kinokuna gegaan, een van de grootste boekhandels van Tokyo. Wel leuk om te zien, al die Japanse tijdschriften en boeken.
Daarna zijn we naar de naastgelegen Times Square Mall gegaan.
In deze mall zit Tokyu Hands: een winkel van 8 verdiepingen met allerlei hobbyspul en gadgets. Echt meesterlijk hoeveel vage zooi die Japanners hebben. Daar gaan we als we over 10 dagen terug zijn in Tokyo zeker nog even de koffers vullen :D
Rond half twaalf waren we bij Shinjuku Marui One, waar de Blythe Fashion Obsession expositie werd gehouden. Die Jappanners werden weer paranoide van een fotocamera, maar als je snel genoeg bent dan heb je er al een stuk of 10 gemaakt voor ze je doorhebben.
's middags zijn we naar Roppongi gegaan, een beetje de nieuwe hippe wijk van Tokyo.
Ze hebben hier de Mori Tower, met het Mori Art Museum en Tokyo City View. De Tokyo Tower is 333 meter hoog, buiten staat een standbeeld van Louise Bourgeois. Zo'n zelfde staat in Ottawa.
Het museum bleek gesloten, maar ze hadden wel een autotentoonstelling op de 52e(!) verdieping :D
De City View is vooral cool omdat je de Tokyo Tower goed kunt zien. Als je hem vanuit de stad ziet, zie je meestal hooguit de bovenkant.
Vanaf Roppongi zijn we met de metro naar Higashi Ginza gegaan, waar het Kabuki-Za theater staat. Het originele theater is verwoest bij een brand in 1921 en nog een keer bij een aarbeving in 1923.
Vanaf Higashi Ginza zijn de naar Ginza gelopen. Ginza is de rijke buurt van Tokyu, beetje 5th Avenue stijl, met mooie winkels.
En gigantische kruisings.
Een van de bekendste gebouwen in Ginza is het Sony Building, waar alle nieuwste dingen zijn te bekijken.
Aan het eind van de middag zijn we nog even naar de tuin bij het keizerlijk paleis gelopen.
In het park staat het Edo Kasteel, met daarvoor de Nijubashi Brug.
Rond 16:45 waren we bij het Tokyo Forum, waar om 18:00 het concert van André Rieu zou beginnen. En stipt als ze zijn begon het ook precies om 18:00 :D
Andoré Rieu and the Joohaan Sturaus Orkes-tura.
Rond 20:15 hield hij het voor gezien.
Maar na een beetje aandringen...
...kwamen ze nog een keer of 4 terug voor een toegift.
Om 20:45 was het pas echt afgelopen. Da's behoorlijk waar voor je geld ;)
Daarna zijn we naar de naastgelegen Times Square Mall gegaan.
In deze mall zit Tokyu Hands: een winkel van 8 verdiepingen met allerlei hobbyspul en gadgets. Echt meesterlijk hoeveel vage zooi die Japanners hebben. Daar gaan we als we over 10 dagen terug zijn in Tokyo zeker nog even de koffers vullen :D
Rond half twaalf waren we bij Shinjuku Marui One, waar de Blythe Fashion Obsession expositie werd gehouden. Die Jappanners werden weer paranoide van een fotocamera, maar als je snel genoeg bent dan heb je er al een stuk of 10 gemaakt voor ze je doorhebben.
's middags zijn we naar Roppongi gegaan, een beetje de nieuwe hippe wijk van Tokyo.
Ze hebben hier de Mori Tower, met het Mori Art Museum en Tokyo City View. De Tokyo Tower is 333 meter hoog, buiten staat een standbeeld van Louise Bourgeois. Zo'n zelfde staat in Ottawa.
Het museum bleek gesloten, maar ze hadden wel een autotentoonstelling op de 52e(!) verdieping :D
De City View is vooral cool omdat je de Tokyo Tower goed kunt zien. Als je hem vanuit de stad ziet, zie je meestal hooguit de bovenkant.
Vanaf Roppongi zijn we met de metro naar Higashi Ginza gegaan, waar het Kabuki-Za theater staat. Het originele theater is verwoest bij een brand in 1921 en nog een keer bij een aarbeving in 1923.
Vanaf Higashi Ginza zijn de naar Ginza gelopen. Ginza is de rijke buurt van Tokyu, beetje 5th Avenue stijl, met mooie winkels.
En gigantische kruisings.
Een van de bekendste gebouwen in Ginza is het Sony Building, waar alle nieuwste dingen zijn te bekijken.
Aan het eind van de middag zijn we nog even naar de tuin bij het keizerlijk paleis gelopen.
In het park staat het Edo Kasteel, met daarvoor de Nijubashi Brug.
Rond 16:45 waren we bij het Tokyo Forum, waar om 18:00 het concert van André Rieu zou beginnen. En stipt als ze zijn begon het ook precies om 18:00 :D
Andoré Rieu and the Joohaan Sturaus Orkes-tura.
Rond 20:15 hield hij het voor gezien.
Maar na een beetje aandringen...
...kwamen ze nog een keer of 4 terug voor een toegift.
Om 20:45 was het pas echt afgelopen. Da's behoorlijk waar voor je geld ;)
Harajuku - 29-3-09
Vandaag zijn we naar Harajuku gegaan. Je komt aan op het stationnetje uit 1906.
Aan de ene kant van Harajuku zitten de dure modehuizen. Deze zitten allemaal rondom Omotesandō. Aan dezelfde straat ligt de hoofdvestiging van Kiddyland: 5 verdiepingen speelgoed, vooral veel bekende Japanse karakters als Hello Kitty, Rilakkuma en Gloomy Bear, de mens-etende beer.
Een eind verderop staat het Pradagebouw, erg mooi om te zien:
Harajuku is verder bekend van de Takeshita Dori: een klein straatje waar allemaal kleine winkeltjes zitten die gigantisch populair zijn bij de jeugd van Tokyo. Stervensdruk.
Vlakbij het einde van het winkelgebied staat de Jingu Bridge, waar elke zondagmiddag uitgedoste Lolita/Cosplay-fans samenkomen.
Harajuku is verder bekend om de Meji Shrine. De shrine is in 1920 opgericht ter nagedachtenis aan Keizer Meiji en zijn vrouw Shōken.
De shrine wordt nu vaak gebruikt voor traditionele Shinto bruiloften. Vanmiddag waren er twee.
In het binnenste van de Meiji Shrine kun je een wens doen: gooi een muntje in een doos, buig je hoofd, klap je handen, doe een wens, klap je handen nog een keer en buig nogmaals.
Vanaf de shrine zijn we naar de andere kant van Yoyogi Park gegaan, waar de Rockabilly dansers zich ophouden. Deze gasten zijn echt schitterend! Een paar keer per uur gaan ze los. Japanners die erbij lopen als Amerikanen. Prachtig.
In het park zaten ook de eerste mensen een Sakura picnick te houden. Kleedje neerleggen en eten maar :D
Na nog een tijdje in het park te hebben gezeten zijn we naar Cirque du Soleil Corteo gegaan.
De show was wel leuk, maar er zaten erg veel saaie stukken in: je komt toch een beetje voor trapeze, trampoline, kooorddans en dat soort spektakel, niet voor suffe clownachtige grappen en mannen die in een paardenpak zitten.
Morgen gaan we naar Hiroshima, even weg uit de hektiek van Tokyo, want het is hier eigenlijk overal druk, niet te geloven. Op zich niet vreemd als je je bedenkt dat groot Tokyo 36,5 miljoen inwoners heeft.
Aan de ene kant van Harajuku zitten de dure modehuizen. Deze zitten allemaal rondom Omotesandō. Aan dezelfde straat ligt de hoofdvestiging van Kiddyland: 5 verdiepingen speelgoed, vooral veel bekende Japanse karakters als Hello Kitty, Rilakkuma en Gloomy Bear, de mens-etende beer.
Een eind verderop staat het Pradagebouw, erg mooi om te zien:
Harajuku is verder bekend van de Takeshita Dori: een klein straatje waar allemaal kleine winkeltjes zitten die gigantisch populair zijn bij de jeugd van Tokyo. Stervensdruk.
Vlakbij het einde van het winkelgebied staat de Jingu Bridge, waar elke zondagmiddag uitgedoste Lolita/Cosplay-fans samenkomen.
Harajuku is verder bekend om de Meji Shrine. De shrine is in 1920 opgericht ter nagedachtenis aan Keizer Meiji en zijn vrouw Shōken.
De shrine wordt nu vaak gebruikt voor traditionele Shinto bruiloften. Vanmiddag waren er twee.
In het binnenste van de Meiji Shrine kun je een wens doen: gooi een muntje in een doos, buig je hoofd, klap je handen, doe een wens, klap je handen nog een keer en buig nogmaals.
Vanaf de shrine zijn we naar de andere kant van Yoyogi Park gegaan, waar de Rockabilly dansers zich ophouden. Deze gasten zijn echt schitterend! Een paar keer per uur gaan ze los. Japanners die erbij lopen als Amerikanen. Prachtig.
In het park zaten ook de eerste mensen een Sakura picnick te houden. Kleedje neerleggen en eten maar :D
Na nog een tijdje in het park te hebben gezeten zijn we naar Cirque du Soleil Corteo gegaan.
De show was wel leuk, maar er zaten erg veel saaie stukken in: je komt toch een beetje voor trapeze, trampoline, kooorddans en dat soort spektakel, niet voor suffe clownachtige grappen en mannen die in een paardenpak zitten.
Morgen gaan we naar Hiroshima, even weg uit de hektiek van Tokyo, want het is hier eigenlijk overal druk, niet te geloven. Op zich niet vreemd als je je bedenkt dat groot Tokyo 36,5 miljoen inwoners heeft.
Hiroshima - 30-3-09
Vandaag de langste reis van de vakantie: 894 kilometer naar Hiroshima. We gaan met de Hikari Shinkansen. Van Tokyo naar Osaka met een 300 series trein, hier rechts op de foto:
Deze treinen kunnen 270 km/uur halen en per dag reizen er 375.000 mensen mee. Het reizen op zich is echt heel relaxed: je hebt gigantisch veel beenruimte en het is heel rustig in de coupe's.
Niemand belt, telefoons staan uit. schitterend. Instappen gaat ook heel gemoedelijk, rustig in een rijtje wachten, geen geduw en getrek. En, niet te vergeten: ze rijden op tijd! In 2003 was de gemiddelde aankomsttijd binnen 6 seconden van het schema. Kom daar maar eens mee aan bij de NS.
Bij kioskjes op de stations kun je grappige bento-boxen voor in de trein kopen.
We hadden weer geluk vanochtend: na ongeveer 45 minuten rijden verscheen aan de rechterkant Mount Fuji. Zelfs Japanners in de trein reageerden opgewonden toen ze de 3776 hoge Fuji-san zagen! Een kwartiertje later was hij ook weer in de wolken/mist verdwenen.
Het tweede stuk van de reis ging van Osaka naar Hiroshima. Nu met een 700-series trein, de Hikari Rail Star, die een maximum snelheid van 285 km/uur heeft.
Vanaf het station in Hiroshima was het een kwartiertje met de tram naar het hotel, dat op een paar minuten van het Hiroshima Peace Memorial Park ligt. Daar zijn we dus ook maar meteen heen gegaan.
Aan het begin van het park staat de Memorial Cenotaph, met de tekst "Repose ye in Peace, for the error shall not be repeated." De boogvorm staat symbool voor bescherming van de zielen van de overledenen.
Iets verderop staat het Children's Peace Monument dat is opgericht ter nagedachtenis van alle kinderen die zijn omgekomen.
Het standbeeld is van een kind met een kraanvogel in haar handen, gebaseerd op het verhaal van Sadako Sasaki, een meisje dat dacht dat ze zou genezen als ze 1000 kraanvogels zou vouwen. Ze ontvangen vanuit de hele wereld kraanvolgels, die ze rondom het monument bewaren.
Aan het eind van het park heb je uitzich op de Atoombomkoepel, het skelet van de voormalige Industrial Promotional Hall van Hiroshima. Het gebouw staat er nog net zo bij als meer dan 60 jaar geleden, toen de bom viel.
Daarna zijn we nog naar het Hiroshima Peace Memorial Museum geweest, waar ze het verhaal van de bom vertellen en allerlei 'dingen' hebben bewaard.
Zo hadden ze bijvoorbeeld het horloge van een man die was overleden, waarvan de tijd was blijven staan op 8:15.
En een overzichtsmaquette van waar de bom precies was gevallen.
Na het museum zijn we teruggegaan naar het hotel. We hebben een kamer op de 20e verdieping, met aardig mooi uitzicht.
Morgen naar het eiland Miyajima.
Deze treinen kunnen 270 km/uur halen en per dag reizen er 375.000 mensen mee. Het reizen op zich is echt heel relaxed: je hebt gigantisch veel beenruimte en het is heel rustig in de coupe's.
Niemand belt, telefoons staan uit. schitterend. Instappen gaat ook heel gemoedelijk, rustig in een rijtje wachten, geen geduw en getrek. En, niet te vergeten: ze rijden op tijd! In 2003 was de gemiddelde aankomsttijd binnen 6 seconden van het schema. Kom daar maar eens mee aan bij de NS.
Bij kioskjes op de stations kun je grappige bento-boxen voor in de trein kopen.
We hadden weer geluk vanochtend: na ongeveer 45 minuten rijden verscheen aan de rechterkant Mount Fuji. Zelfs Japanners in de trein reageerden opgewonden toen ze de 3776 hoge Fuji-san zagen! Een kwartiertje later was hij ook weer in de wolken/mist verdwenen.
Het tweede stuk van de reis ging van Osaka naar Hiroshima. Nu met een 700-series trein, de Hikari Rail Star, die een maximum snelheid van 285 km/uur heeft.
Vanaf het station in Hiroshima was het een kwartiertje met de tram naar het hotel, dat op een paar minuten van het Hiroshima Peace Memorial Park ligt. Daar zijn we dus ook maar meteen heen gegaan.
Aan het begin van het park staat de Memorial Cenotaph, met de tekst "Repose ye in Peace, for the error shall not be repeated." De boogvorm staat symbool voor bescherming van de zielen van de overledenen.
Iets verderop staat het Children's Peace Monument dat is opgericht ter nagedachtenis van alle kinderen die zijn omgekomen.
Het standbeeld is van een kind met een kraanvogel in haar handen, gebaseerd op het verhaal van Sadako Sasaki, een meisje dat dacht dat ze zou genezen als ze 1000 kraanvogels zou vouwen. Ze ontvangen vanuit de hele wereld kraanvolgels, die ze rondom het monument bewaren.
Aan het eind van het park heb je uitzich op de Atoombomkoepel, het skelet van de voormalige Industrial Promotional Hall van Hiroshima. Het gebouw staat er nog net zo bij als meer dan 60 jaar geleden, toen de bom viel.
Daarna zijn we nog naar het Hiroshima Peace Memorial Museum geweest, waar ze het verhaal van de bom vertellen en allerlei 'dingen' hebben bewaard.
Zo hadden ze bijvoorbeeld het horloge van een man die was overleden, waarvan de tijd was blijven staan op 8:15.
En een overzichtsmaquette van waar de bom precies was gevallen.
Na het museum zijn we teruggegaan naar het hotel. We hebben een kamer op de 20e verdieping, met aardig mooi uitzicht.
Morgen naar het eiland Miyajima.
Miyajima & freaky seafood - 31-3-09
Vanochtend zijn we naar Hiroshima Castle geweest. Het kasteel is oorspronkelijk rond 1590 gebouwd, maar na de atoombom was er niks meer van over, dus hebben ze het opnieuw gebouwd in 1958.
Rondom het kasteel staan allerlei standjes met eten. Bij een ervan hadden ze Takoyaki: deegballetjes met gesneden baby-octopus. Erg goed te eten :D
Net voor tienen kwamen we bij Sogo, we stonden buiten te wachten tot het open zou gaan en dat leek haast een ceremonie: het personeel stond een paar minuten voor tien al klaar bij de deur, maar pas toen de klok begon te slaan deden ze de deur open. Als je dan naar binnen loopt wordt je in de hele winkel door het personeel begroet.
Na nog wat gewinkeld te hebben zijn me naar Miyajima gegaan. Dit kleine eilandje ligt vlak voor de kust en je vaart er met een ferry in 10 minuten heen. Miyajima is een van de drie mooiste plaatsen in Japan en staat onder andere bekend om de 16 meter hoge "drijvende" tori.
Omdat het eiland als heilig wordt beschouwd mag er geen hout worden gehakt. Er lopen over het hele eiland herten rond, die in de Shinto-religie gezien worden als booschappers van de goden.
Via een pad langs de Goju-no-to Pagoda kom je bij de Miyajima Ropeway; twee kabelbaantjes naar de top van Mount Misen, met 535 meter het hoogste punt van het eiland.
De kabelbaan is 1,1 kilometer lang en gaat 288 meter omhoog.
Bovenop is een uitzichtspunt vanaf waar je de omliggende eilandjes kunt bekijken (panorama, klikbaar voor grote versie).
En een rots waar een stuk of 20 apen rondhangen.
Je kon vanaf boven teruglopen naar beneden, dat leek ons wel een goed plan. Na een half uur hadden we het al aardig gehad en uiteindelijk zijn we een uur aan het sjouwen geweest. Bergaf, in de hitte. Niet handig. Onderweg kwamen we wel mooie plaatjes tegen...
En aan het eind een eettentje met gefrituurde oesters. Een beetje vaag, maar wel lekker :)
Onderaan zijn we nog even bij de Tori gaan kijken die, nu het eb was, bijna droog stond.
Toen nog even door de souvenirwinkelstraat, met de grootste rijstschep ter wereld, 7 meter ofzo, je moet er maar op komen...
.... en vervolgens weer terug met de ferry naar Hiroshima.
In Hiroshima zijn we naar Okonomi Village gegaan, waar een gebouw met 28 kleine eettentjes zit, waar ze Okonomiyaki serveren.
Okonomiyaki is het symbool van Hiroshima, er zijn meer dan 2000 restaurants die het op de kaart hebben. Het is een mix van deeg, kool, noodles, verschillende kruiden, en extra toppings, die ze dan bakken op een hete plaat, vanaf waar je het zelf op je bord mag schuiven.
Drie vage maaltijden op een dag, het moet niet gekker worden. Na heten eten nog even over door Hondori Street gelopen; de winkelstraat van Hiroshima en toen terug naar het hotel.
Morgen kunnen we om 9:48 met de trein naar Kyoto, waar we dan 5 nachten zullen blijven. Ze voorspellen voor morgen en zaterdag regen, dus dat is wat minder, maar misschien dat we mazzel hebben.
Rondom het kasteel staan allerlei standjes met eten. Bij een ervan hadden ze Takoyaki: deegballetjes met gesneden baby-octopus. Erg goed te eten :D
Net voor tienen kwamen we bij Sogo, we stonden buiten te wachten tot het open zou gaan en dat leek haast een ceremonie: het personeel stond een paar minuten voor tien al klaar bij de deur, maar pas toen de klok begon te slaan deden ze de deur open. Als je dan naar binnen loopt wordt je in de hele winkel door het personeel begroet.
Na nog wat gewinkeld te hebben zijn me naar Miyajima gegaan. Dit kleine eilandje ligt vlak voor de kust en je vaart er met een ferry in 10 minuten heen. Miyajima is een van de drie mooiste plaatsen in Japan en staat onder andere bekend om de 16 meter hoge "drijvende" tori.
Omdat het eiland als heilig wordt beschouwd mag er geen hout worden gehakt. Er lopen over het hele eiland herten rond, die in de Shinto-religie gezien worden als booschappers van de goden.
Via een pad langs de Goju-no-to Pagoda kom je bij de Miyajima Ropeway; twee kabelbaantjes naar de top van Mount Misen, met 535 meter het hoogste punt van het eiland.
De kabelbaan is 1,1 kilometer lang en gaat 288 meter omhoog.
Bovenop is een uitzichtspunt vanaf waar je de omliggende eilandjes kunt bekijken (panorama, klikbaar voor grote versie).
En een rots waar een stuk of 20 apen rondhangen.
Je kon vanaf boven teruglopen naar beneden, dat leek ons wel een goed plan. Na een half uur hadden we het al aardig gehad en uiteindelijk zijn we een uur aan het sjouwen geweest. Bergaf, in de hitte. Niet handig. Onderweg kwamen we wel mooie plaatjes tegen...
En aan het eind een eettentje met gefrituurde oesters. Een beetje vaag, maar wel lekker :)
Onderaan zijn we nog even bij de Tori gaan kijken die, nu het eb was, bijna droog stond.
Toen nog even door de souvenirwinkelstraat, met de grootste rijstschep ter wereld, 7 meter ofzo, je moet er maar op komen...
.... en vervolgens weer terug met de ferry naar Hiroshima.
In Hiroshima zijn we naar Okonomi Village gegaan, waar een gebouw met 28 kleine eettentjes zit, waar ze Okonomiyaki serveren.
Okonomiyaki is het symbool van Hiroshima, er zijn meer dan 2000 restaurants die het op de kaart hebben. Het is een mix van deeg, kool, noodles, verschillende kruiden, en extra toppings, die ze dan bakken op een hete plaat, vanaf waar je het zelf op je bord mag schuiven.
Drie vage maaltijden op een dag, het moet niet gekker worden. Na heten eten nog even over door Hondori Street gelopen; de winkelstraat van Hiroshima en toen terug naar het hotel.
Morgen kunnen we om 9:48 met de trein naar Kyoto, waar we dan 5 nachten zullen blijven. Ze voorspellen voor morgen en zaterdag regen, dus dat is wat minder, maar misschien dat we mazzel hebben.
Kyoto - 1-4-09
Vanochtend zijn we met de trein van 09:40 naar Kyoto gegaan. De rit duurde een uur en drie kwartier. Toen we aankwamen regende het. We konden bij het hotel pas om 14:00 op de kamer, dus hebben we eerst maar alle kleren gewassen, mooi loze tijd opgevuld.
's middags was het droog en toen zijn we een stuk door het centrum gaan lopen. Onderweg kwamen we langs de Nishiki Food Market, een overdekte winkelstraat met ranzige viswinkels.
Iets verderop kwam je langs een klein riviertje, het Takasegawa Canal, met uiteraard weer een lading bloesems:
En een paar kleine winkeltjes waar ze handwerkspul van Chirimen (kimonostof) verkochten.
Aan het eind van de middag kwamen we bij het Gion district aan, bekend van de Maiko's en Geiko's.
Opeens zagen we enorm veel mensen bij elkaar staan, ladingen fotografen. Bleek dat er twee maiko's stonden te poseren.
Het schijnt dat ze rond deze tijd (bloesemperiode) vaker zoiets organiseren. Ze hadden ook stukken op de grond gemarkeerd met tape, zodat iedereen afstand zou bewaren. En er was zo'n kleine regelneef bij.
Van Gion zijn we langs de rivier teruggelopen richting het hotel. Onderweg kwamen we nog langs een populair straatje, qua sakurafoto's:
En langs de rivier was het allemaal ook volop in bloei.
We hebben gegeten bij de am/pm: klein supermarktje waar ze ook afhaalmaaltijden klaarmaken. Leuk verzonnen; je pakt een kaartje met het gerecht erop, geeft het aan de kassier en 5 minuten later kan je het meenenemen.
Iets verderop kwam je langs een klein riviertje, het Takasegawa Canal, met uiteraard weer een lading bloesems:
En een paar kleine winkeltjes waar ze handwerkspul van Chirimen (kimonostof) verkochten.
Aan het eind van de middag kwamen we bij het Gion district aan, bekend van de Maiko's en Geiko's.
Opeens zagen we enorm veel mensen bij elkaar staan, ladingen fotografen. Bleek dat er twee maiko's stonden te poseren.
Het schijnt dat ze rond deze tijd (bloesemperiode) vaker zoiets organiseren. Ze hadden ook stukken op de grond gemarkeerd met tape, zodat iedereen afstand zou bewaren. En er was zo'n kleine regelneef bij.
Van Gion zijn we langs de rivier teruggelopen richting het hotel. Onderweg kwamen we nog langs een populair straatje, qua sakurafoto's:
En langs de rivier was het allemaal ook volop in bloei.
We hebben gegeten bij de am/pm: klein supermarktje waar ze ook afhaalmaaltijden klaarmaken. Leuk verzonnen; je pakt een kaartje met het gerecht erop, geeft het aan de kassier en 5 minuten later kan je het meenenemen.
Kyoto, maiko's en kastelen - 2-4-09
Vanochtend zijn we naar het Keizerlijk Paleis gelopen om alvast te reserveren voor morgen. We hebben ook meteen gepind bij het postkantoor. Pinnen schiet echt totaal niet op hier: bij elke geldautomaat wordt je kaart uitgespuugd. De enige die tot nu toe werken zijn Citibank en het Postkantoor, maar probeer die maar eens te vinden :(
Tegen tienen waren we bij het Nishijin Textile Center. Hier laten ze zien hoe traditionele kimonostof wordt geweven.
En om 10 uur stipt werd er een Kimono modeshow gedaan, waar een stuk of 7-8 verschillende kimono's werden geshowd.
Vanaf Nishijin zijn we naar het vlakbijgelegen Nijo Castle gewandeld. Het kasteel stamt uit begin 1600. Een van de coolste dingen was de nachtegaalvloer: in het hele gebouwd waren de vloeren zo gemaakt dat ze een tsjirpend geluid maken als erop gelopen wordt. Zo kon er niemand op de shogun afsluipen terwijl hij lag te slapen :D
De tuinen eromheen waren erg mooi. En groot: totale oppervlakte is 275.000 vierkante meter, waar de tuinman met een laddertje handmatig naalden aan het uitplukken was.
Rond de middag zijn we met de bus naar het Gion district gegaan, waar Valeri om 13:00 bij Maiko Henshin een afspraak had voor een maiko-makeover. Ze was om 13:15 aan de beurt en ruim anderhalf uur later pas klaar. Het resultaat:
Daarna zijn we nog door de oude straatjes in de buurt gelopen: Ninenzaka en Sannenzaka:
Waarna je bij de Kiyomizudera boeddhistentempel uitkwam. Deze tempel ligt hoog aan de rand van Kyoto, zodat je een mooi uitzicht op de omgeving hebt. De tempel dateert uit 798, en de huidige gebouwen komen uit 1633.
Er liepen ook veel Japanse toeristen rond, sommigen in kimono, zoals deze vier:
Na de tempel zijn we naar het Maruyama Park gelopen, de bekendste plek voor kersenbloesem-kijkers in Kyoto. De bekendste boom is de Weeping Cherry Tree:
Rondom de boom staan een heleboel eet-en souvenirtentjes en eronder ligt een veldje vol blauwe kleedjes van sakurafans:
Tot slot zijn we langs de Yasaka Shrine uit 656 teruggelopen naar de bushalte en terug naar het hotel gegaan.
Morgen gaan we naar het Gouden Paviljoen.
Tegen tienen waren we bij het Nishijin Textile Center. Hier laten ze zien hoe traditionele kimonostof wordt geweven.
En om 10 uur stipt werd er een Kimono modeshow gedaan, waar een stuk of 7-8 verschillende kimono's werden geshowd.
Vanaf Nishijin zijn we naar het vlakbijgelegen Nijo Castle gewandeld. Het kasteel stamt uit begin 1600. Een van de coolste dingen was de nachtegaalvloer: in het hele gebouwd waren de vloeren zo gemaakt dat ze een tsjirpend geluid maken als erop gelopen wordt. Zo kon er niemand op de shogun afsluipen terwijl hij lag te slapen :D
De tuinen eromheen waren erg mooi. En groot: totale oppervlakte is 275.000 vierkante meter, waar de tuinman met een laddertje handmatig naalden aan het uitplukken was.
Rond de middag zijn we met de bus naar het Gion district gegaan, waar Valeri om 13:00 bij Maiko Henshin een afspraak had voor een maiko-makeover. Ze was om 13:15 aan de beurt en ruim anderhalf uur later pas klaar. Het resultaat:
Daarna zijn we nog door de oude straatjes in de buurt gelopen: Ninenzaka en Sannenzaka:
Waarna je bij de Kiyomizudera boeddhistentempel uitkwam. Deze tempel ligt hoog aan de rand van Kyoto, zodat je een mooi uitzicht op de omgeving hebt. De tempel dateert uit 798, en de huidige gebouwen komen uit 1633.
Er liepen ook veel Japanse toeristen rond, sommigen in kimono, zoals deze vier:
Na de tempel zijn we naar het Maruyama Park gelopen, de bekendste plek voor kersenbloesem-kijkers in Kyoto. De bekendste boom is de Weeping Cherry Tree:
Rondom de boom staan een heleboel eet-en souvenirtentjes en eronder ligt een veldje vol blauwe kleedjes van sakurafans:
Tot slot zijn we langs de Yasaka Shrine uit 656 teruggelopen naar de bushalte en terug naar het hotel gegaan.
Morgen gaan we naar het Gouden Paviljoen.
Maiko makeover studiofoto's - 2-4-09
Het lijkt erop dat alleen Tokyo een gigantisch drukke stad is: Hiroshima en Kyoto zijn behoorlijk relaxed. In Kyoto zijn de winkels zelfs al om 17:30 gesloten, bijna Hollands dus... En je reist hier met de bus, waar je meestal gewoon in kunt zitten, in tegenstelling tot staan in 1 van de 15 volle metrowagons in Tokyo.
Een voordeel van Tokyo is wel dat dingen vaker in het Engels zijn aangegeven: in Kyoto is het behoorlijk behelpen. Je krijgt een plattegrond met daarop Engelse straatnamen, maar de straatnaambordjes zijn in het Japans. Of je krijgt een plattegrond waarop ze voor het gemak de kleine straatjes weg laten, dus da's lekker handig navigeren als je straten 'telt' omdat je de bordjes niet kunt lezen. Veel dingen zijn ook niet in het Engels aangegeven, of maar om de zoveel honderd meter, als je allang verdwaald bent. Willekeurige Japanners zijn dan wel altijd altijd wel bereid om te helpen. Vandaag weer zo'n oud vrouwtje: kaart onder d'r neus gedrukt, tempel aangewezen. Zat ze een tijdje moeilijk te kijken, schreeuwde naar binnen naar haar man. Hij ook even moelijk op de kaart kijken, tot bleek dat ook hij de kaart van zijn stad niet snapt. Dus werd zijn vrouw naar binnen gestuurd om een 'betere' kaart te halen en uiteindelijk werden we de weg gewezen!
Ook leuk: broodjes halen bij een "Franse" broodjeszaak, dus dat zit doorgaans wel goed. Allemaal in het Japans aangegeven dus geen touw aan vast te knopen, maar ach, waar je ook komt, dit soort zaakjes verkopen overal hetzelfde, toch? Wij 4 broodjes gehaald, twee met een knakworst, een suikerbroodje en 3 bolletjes aan elkaar. Val neemt een hap van broodjeknakworst en spuugt het uit: bleek naast een knakworst ook een lading ranzige mosterd + Japanse zooi in te zitten. Daarna een hap van de 3 'normale' bolletjes: nogmaals prijs, daar bleek in elk bolletje een ander soort kaas te zitten. Handig als je geen kaas lust... Het suikerbrood bleek godzijdank wel suikerbrood :D
Een voordeel van Tokyo is wel dat dingen vaker in het Engels zijn aangegeven: in Kyoto is het behoorlijk behelpen. Je krijgt een plattegrond met daarop Engelse straatnamen, maar de straatnaambordjes zijn in het Japans. Of je krijgt een plattegrond waarop ze voor het gemak de kleine straatjes weg laten, dus da's lekker handig navigeren als je straten 'telt' omdat je de bordjes niet kunt lezen. Veel dingen zijn ook niet in het Engels aangegeven, of maar om de zoveel honderd meter, als je allang verdwaald bent. Willekeurige Japanners zijn dan wel altijd altijd wel bereid om te helpen. Vandaag weer zo'n oud vrouwtje: kaart onder d'r neus gedrukt, tempel aangewezen. Zat ze een tijdje moeilijk te kijken, schreeuwde naar binnen naar haar man. Hij ook even moelijk op de kaart kijken, tot bleek dat ook hij de kaart van zijn stad niet snapt. Dus werd zijn vrouw naar binnen gestuurd om een 'betere' kaart te halen en uiteindelijk werden we de weg gewezen!
Ook leuk: broodjes halen bij een "Franse" broodjeszaak, dus dat zit doorgaans wel goed. Allemaal in het Japans aangegeven dus geen touw aan vast te knopen, maar ach, waar je ook komt, dit soort zaakjes verkopen overal hetzelfde, toch? Wij 4 broodjes gehaald, twee met een knakworst, een suikerbroodje en 3 bolletjes aan elkaar. Val neemt een hap van broodjeknakworst en spuugt het uit: bleek naast een knakworst ook een lading ranzige mosterd + Japanse zooi in te zitten. Daarna een hap van de 3 'normale' bolletjes: nogmaals prijs, daar bleek in elk bolletje een ander soort kaas te zitten. Handig als je geen kaas lust... Het suikerbrood bleek godzijdank wel suikerbrood :D
Kyoto, keizerlijk paleis en tempels - 3-4-09
Om 10:00 konden we terecht voor een rondleiding door het Keizerlijk Paleis. Wij dachten dat het een relatief kleine groep zou zijn, maar het bleek al gauw een man of 120 te zijn. Beetje overdreven.
Het paleis was wel aardig om te zien, maar je mocht alleen buitenom lopen. In sommige gebouwen kon je naar binnen kijken, zoals in een wachtkamer, de cherryroom:
Het paleis staat in de Kyōto Gyoen, een openbaar park.
Na een uur was de rondleiding voorbij en hebben we de bus naar de Rokuon-ji Tempel genomen. Het bekendste gebouw in dit tempelcomplex is het Gouden Paviljoen (Kinkaku-ji), waar de as van Buddha wordt bewaard. Het huidige gebouw stamt uit 1955, de vorige versie werd in 195o door een monnik in de fik gestoken.
De tweede en de derde verdieping van het gebouw zijn bedekt met bladgoud.
Bij de uitgang hadden ze een automaat waar je bekers drinken uit kon halen.
Het paleis was wel aardig om te zien, maar je mocht alleen buitenom lopen. In sommige gebouwen kon je naar binnen kijken, zoals in een wachtkamer, de cherryroom:
Het paleis staat in de Kyōto Gyoen, een openbaar park.
Na een uur was de rondleiding voorbij en hebben we de bus naar de Rokuon-ji Tempel genomen. Het bekendste gebouw in dit tempelcomplex is het Gouden Paviljoen (Kinkaku-ji), waar de as van Buddha wordt bewaard. Het huidige gebouw stamt uit 1955, de vorige versie werd in 195o door een monnik in de fik gestoken.
De tweede en de derde verdieping van het gebouw zijn bedekt met bladgoud.
Bij de uitgang hadden ze een automaat waar je bekers drinken uit kon halen.
Een bekertje gifgroene Fanta Melon :D
Vanaf de Kinkaku-ji hebben we de bus naar de Ryoan-ji Tempel genomen. We hadden ons lesje ondertussen wel geleerd met dat rondlopen door Kyoto, dus vanaf nu proberen we zoveel mogelijk de bus te pakken. Ryoan-ji is vooral bekend om zijn Zen-tuin ergens uit 1400, met 15 stenen en een boel wit grind.
Verder veel bosjes met mos...
... en kleine boompjes.
Het was tijd voor de laatste tempel in dit deel van de stad, de Ninna-ji Tempel. Hier was eigenlijk weinig te beleven, het enige spannende was de grote toegangspoort.
... en een pagode van 5 verdiepingen.
Dus maar snel de bus gepakt naar de Togetsukyo Brug (Moon Crossing Bridge). De brug is ook bij Japanners erg populair en het stikte er van de mensen.
Ook de straatjes eromheen waren druk, waarschijnlijk door de vlakbij liggende Tenryu-Ji Tempel. Hoewel we wisten waar de tempel ongeveer zat was het weer aardig zoeken naar de ingang. Engelstalige bordjes schijnt nog steeds vrij lastig. Waarschijnlijk verwachten Japanners dat toeristen net als zijzelf met een bus en een tourguide het land doorgaan ofzo :D
Tenryu-Ji was vooral mooi door de tuinen.
En het bamboe bos dat ernaast lag.
We hebben nu de meest interessante tempels in Kyoto wel gezien. Er zijn er waarschijnlijk nog een stuk of 10-20(?), maar op een gegeven moment wordt je een beetje tempelmoe, dan lijken ze allemaal op elkaar...
Morgen gaat het regenen, dus dan gaan we maar naar Nara, waar wilde herten lopen. Onderweg gaan we nog kijken bij de Fushimi Inari Shrine, waar 10.000 vermiljoen gekleurde poortjes staan. Daarna door naar Osaka, dat op slechts 15 minuten van Kyoto ligt.
Vanaf de Kinkaku-ji hebben we de bus naar de Ryoan-ji Tempel genomen. We hadden ons lesje ondertussen wel geleerd met dat rondlopen door Kyoto, dus vanaf nu proberen we zoveel mogelijk de bus te pakken. Ryoan-ji is vooral bekend om zijn Zen-tuin ergens uit 1400, met 15 stenen en een boel wit grind.
Verder veel bosjes met mos...
... en kleine boompjes.
Het was tijd voor de laatste tempel in dit deel van de stad, de Ninna-ji Tempel. Hier was eigenlijk weinig te beleven, het enige spannende was de grote toegangspoort.
... en een pagode van 5 verdiepingen.
Dus maar snel de bus gepakt naar de Togetsukyo Brug (Moon Crossing Bridge). De brug is ook bij Japanners erg populair en het stikte er van de mensen.
Ook de straatjes eromheen waren druk, waarschijnlijk door de vlakbij liggende Tenryu-Ji Tempel. Hoewel we wisten waar de tempel ongeveer zat was het weer aardig zoeken naar de ingang. Engelstalige bordjes schijnt nog steeds vrij lastig. Waarschijnlijk verwachten Japanners dat toeristen net als zijzelf met een bus en een tourguide het land doorgaan ofzo :D
Tenryu-Ji was vooral mooi door de tuinen.
En het bamboe bos dat ernaast lag.
We hebben nu de meest interessante tempels in Kyoto wel gezien. Er zijn er waarschijnlijk nog een stuk of 10-20(?), maar op een gegeven moment wordt je een beetje tempelmoe, dan lijken ze allemaal op elkaar...
Morgen gaat het regenen, dus dan gaan we maar naar Nara, waar wilde herten lopen. Onderweg gaan we nog kijken bij de Fushimi Inari Shrine, waar 10.000 vermiljoen gekleurde poortjes staan. Daarna door naar Osaka, dat op slechts 15 minuten van Kyoto ligt.
Inari, Nara en Osaka - 4-4-09
Vandaag zou het vanaf een uur of 12 gaan regenen. We zijn dus vroeg richting Nara gegaan, zodat we het daar in ieder geval nog droog zouden houden. Op weg naar Nara zijn we uitgestapt bij Inari. Hier staat de Fushimi Inari Shrine. Dit is de hoofd schrijn van Inari. Mensen verafgoden Inari voor rijkdom. Rondom staan beelden van vossen, die als boodschappers worden beschouwd.
Er staan hier 10.000 tori's. Eerst een enkele rij:
En daarna in dubbele rijen:
Rondom het Japans nieuwjaar komen hier miljoenen mensen: in 2006 waren het er 2,69 miljoen in 3 dagen.
Na een uurtje te hebben rondgelopen zijn we verder gegaan naar Nara. Nara was de hoofdstad van Japan van 710 tot 784. Nu is het vooral bekend om de 8 tempels en de vele herten. In Miyajima liepen al aardig wat herten 'los' rond, in Nara hebben ze de halve stad overgenomen:
In nara staat de Tōdai-ji Tempel, het grootste houten gebouw ter wereld, waarin de grootste Vairocana Buddha ter wereld staat.
De Buddha die erin staat is 15 meter hoog en weegt 500 ton.
En er staan 2 houten wachters.
Tegen twaalf uur begon het inderdaad behoorlijk te regenen. We hadden toen het meeste in Nara wel gezien en zijn richting Osaka gegaan. Osaka is een grote stad (in combinatie met Kyoto en Kobe heeft het meer dan 18 miljoen inwoners) en het zag er redelijk hip uit, een soort klein Harajuku.
We zijn een paar winkels in geweest, Valeri wilde graag naar Girlest Girl, een heel klein winkeltje, op de vierde verdieping van een vaag gebouw. Het stond er vol Blythes. Het leek haast een slaapkamer:
Twee verdingen lager zat Antiques Fabrics Pink, waar de maakster van de kleren van Wanda Wonderfrog uit Bean's Magazine werkte.
Daarna zijn we met de taxi naar het centrum gegaan waar Pretty Power Osaka zat. Weer een vrij klein winkeltje, maar wel afgeladen vol.
Toen nog een stukje door de stad gelopen, door Shinsaibashi en Amerikamura (America Town) totdat de regen echt te erg werd, dus maar snel de metro in gedoken en terug richting Kyoto gegaan.
Er staan hier 10.000 tori's. Eerst een enkele rij:
En daarna in dubbele rijen:
Rondom het Japans nieuwjaar komen hier miljoenen mensen: in 2006 waren het er 2,69 miljoen in 3 dagen.
Na een uurtje te hebben rondgelopen zijn we verder gegaan naar Nara. Nara was de hoofdstad van Japan van 710 tot 784. Nu is het vooral bekend om de 8 tempels en de vele herten. In Miyajima liepen al aardig wat herten 'los' rond, in Nara hebben ze de halve stad overgenomen:
In nara staat de Tōdai-ji Tempel, het grootste houten gebouw ter wereld, waarin de grootste Vairocana Buddha ter wereld staat.
De Buddha die erin staat is 15 meter hoog en weegt 500 ton.
En er staan 2 houten wachters.
Tegen twaalf uur begon het inderdaad behoorlijk te regenen. We hadden toen het meeste in Nara wel gezien en zijn richting Osaka gegaan. Osaka is een grote stad (in combinatie met Kyoto en Kobe heeft het meer dan 18 miljoen inwoners) en het zag er redelijk hip uit, een soort klein Harajuku.
We zijn een paar winkels in geweest, Valeri wilde graag naar Girlest Girl, een heel klein winkeltje, op de vierde verdieping van een vaag gebouw. Het stond er vol Blythes. Het leek haast een slaapkamer:
Twee verdingen lager zat Antiques Fabrics Pink, waar de maakster van de kleren van Wanda Wonderfrog uit Bean's Magazine werkte.
Daarna zijn we met de taxi naar het centrum gegaan waar Pretty Power Osaka zat. Weer een vrij klein winkeltje, maar wel afgeladen vol.
Toen nog een stukje door de stad gelopen, door Shinsaibashi en Amerikamura (America Town) totdat de regen echt te erg werd, dus maar snel de metro in gedoken en terug richting Kyoto gegaan.
Morgen wordt het droog, dus dan gaan we s' ochtends naar Himeji, waar we om 12 uur worden opgehaald door Minoru, onze Japanse internetvriend die ons meeneemt naar zijn huis voor een lunch. Hij mailde al dat hij niet zo goed Engels sprak en verstond als dat hij het schreef, dus dat wordt wel spannend.
Himeji, Minoru en Osaka - 5-4-09
Vanochtend om 08:22 met de trein naar Himeji gegaan. Een uurtje met de Shinkansen. Het blijven schitterende treinen:
Vanaf het station van Himeji is het een kwartiertje lopen naar Himeji Castle. Het kasteelcomplex bestaat uit 83 gebouwen en is het meestbezochte kasteel in Japan.
Een grote bloesemshow.
Eerst moest je een stuk omhoog lopen, paar trappen op, om onderaan het kasteel te komen, waar een tuin was en vanaf waar je in de rij kon gaan staan om naar de top van het kasteel te mogen.
Wij hadden nog redelijk mazzel dat we vrij vroeg waren. Ik denk dat we ongeveer een half uur bezig zijn geweest om boven te komen. Ondertussen riepen ze al de hele tijd om dat het erg druk was in het kasteel en dat mensen geduld moesten hebben.
Toen we weer buiten kwamen begon het ook daar aardig vol te lopen. We hoorden later van Minoru dat het kasteel de komende 5 jaar verbouwd gaat worden en dat het daarom bij Japanners ook erg populair is om er nog een keer te gaan kijken.
Tegen half twaalf zijn we teruggegaan richting het station, waar we om 12:00 hadden afgesproken met Minoru. En inderdaad: hij stond met z'n auto voor het station te wachten. Hij nam ons mee naar zijn huis in Takasago, waar hij ons aan zijn ouders en zus liet zien, die op de middenverdieping van zijn huis woonden. Daarna hebben we zijn familie ontmoet en namen ze ons mee voor een lunch.
Na afloop hebben ze ons afgezet op het JR Station, vanaf waar we nog even naar Osaka zijn gegaan. Weer naar Shinsaibashi, naar het Amerikamura (American Village) gedeelte.
Het weer was nu lekker weer, dus aangenamer dan gisteren. Dit deel van Osaka lijkt een beetje op Amsterdam een jaar of vijftien geleden: toen het nog "bijzonder" was, qua winkels. Het leek echt een beetje klein Amerika; overal hiphopmuziek in winkels. De laatste Jordan's... Alleen het publiek was hipper.
Ze hadden ook een geinige dierenwinkel, waar je de beesten in kleine hokjes kon bewonderen:
En allemaal hippe Japanners, die werden gevraagd voor een fotoshoot voor een of ander tijdschrift, zoals deze:
En gasten in Hummers, Porsches en lowriders:
Morgen gaan we naar Hakone, het dorp waar veel ryokans (traditionele Japanse herbergen) staan. Wij zitten in de Mikawaya Ryokan.
Vanaf het station van Himeji is het een kwartiertje lopen naar Himeji Castle. Het kasteelcomplex bestaat uit 83 gebouwen en is het meestbezochte kasteel in Japan.
Een grote bloesemshow.
Eerst moest je een stuk omhoog lopen, paar trappen op, om onderaan het kasteel te komen, waar een tuin was en vanaf waar je in de rij kon gaan staan om naar de top van het kasteel te mogen.
Wij hadden nog redelijk mazzel dat we vrij vroeg waren. Ik denk dat we ongeveer een half uur bezig zijn geweest om boven te komen. Ondertussen riepen ze al de hele tijd om dat het erg druk was in het kasteel en dat mensen geduld moesten hebben.
Toen we weer buiten kwamen begon het ook daar aardig vol te lopen. We hoorden later van Minoru dat het kasteel de komende 5 jaar verbouwd gaat worden en dat het daarom bij Japanners ook erg populair is om er nog een keer te gaan kijken.
Tegen half twaalf zijn we teruggegaan richting het station, waar we om 12:00 hadden afgesproken met Minoru. En inderdaad: hij stond met z'n auto voor het station te wachten. Hij nam ons mee naar zijn huis in Takasago, waar hij ons aan zijn ouders en zus liet zien, die op de middenverdieping van zijn huis woonden. Daarna hebben we zijn familie ontmoet en namen ze ons mee voor een lunch.
Na afloop hebben ze ons afgezet op het JR Station, vanaf waar we nog even naar Osaka zijn gegaan. Weer naar Shinsaibashi, naar het Amerikamura (American Village) gedeelte.
Het weer was nu lekker weer, dus aangenamer dan gisteren. Dit deel van Osaka lijkt een beetje op Amsterdam een jaar of vijftien geleden: toen het nog "bijzonder" was, qua winkels. Het leek echt een beetje klein Amerika; overal hiphopmuziek in winkels. De laatste Jordan's... Alleen het publiek was hipper.
Ze hadden ook een geinige dierenwinkel, waar je de beesten in kleine hokjes kon bewonderen:
En allemaal hippe Japanners, die werden gevraagd voor een fotoshoot voor een of ander tijdschrift, zoals deze:
En gasten in Hummers, Porsches en lowriders:
Morgen gaan we naar Hakone, het dorp waar veel ryokans (traditionele Japanse herbergen) staan. Wij zitten in de Mikawaya Ryokan.
Hakone - 6-4-09
Op naar Hakone. We zijn eigenlijk wel blij dat we uit Kyoto weg kunnen. De stad is wel mooi, maar de afgelopen nachten waren ze aardig luidruchtig in het hotel. Duitsers die schreeuwen tegen elkaar alsof ze aan het oefenen zijn voor een Adolf-imitatiewedstrijd. Niet normaal. Slecht geslapen dus.
In de trein zagen we voor de 3e keer Mt. Fuji, het blijft leuk, iedereen in de coupe hangt toch een beetje naar links om te kijken of hij te zien is : )
Rond half een zijn we in Hakone, een dorp dat is gebouwd rondom heetwaterbronnen. De meeste hotels hebben gezamenlijke baden (onsen), Mikawaya heeft ook huisjes met een eigen onsen op de kamer. We moeten met de bus naar het hotel toe, 45 minuten via slingerweggetjes de berg op, niet echt cool. Tegen drie uur komen we aan en ze hebben nog een kamer/huisje voor ons ook.
Dat was nog even spannend: ik had begin januari gereserveerd omdat we hier graag heen wilden. Op Seoul Airport konden we de mail checken en toen kregen we een mailtje van Mikawaya: waarom we niet waren komen opdagen bij onze reservering van 6-8 MAART. Ik de reservering nakijken en ik had inderdaad de verkeerde data aangevraagd. Fuck Fuck Fuck... Gelukkig deden ze niet al te moeilijk (ze hadden het hele bedrag kunnen afschrijven!) en konden we alsnog een kamer krijgen. Achteraf nog geluk: hun website klopte niet, de kamer die we hadden gereserveerd bleek niet bij het plaatje te horen dat erbij stond. De kamer die we nu hebben is super :D
Je hebt een zitgedeelte, met een serre:
Een badkamer, met alleen een spiegel en wastafel:
Het water uit de kraan komt rechtstreeks uit een warmwaterbron en is soms wat warmer dan anders, of in creatief Japans Engels uitgelegd:
Een binnenbad, met douche:
En een buitenbad waar we de halve middag in hebben gelegen.
In het huisje liggen tatami matten op de vloer. Je moet je schoenen uitdoen als je binnenkomt want ze worden wild als je daarmee op de matjes loopt. Ze hebben alvast wat vertalingen voor een paar veelvoorkomende problemen klaarliggen ;)
Om 17:30 begonnen ze met het dekken van de tafel en om 18:00 konden we beginnen. Naast de onsen op je kamer is dit waarschijnlijk waarom die Ryokans zo schrikbarend duur zijn. Zoveel eten, niet normaal, ze bleven maar komen, 15-16 gangen. Het begon met vlees en vis...
... en tempura, rijst en zure groenten. Toen nog een pannetje waarin je garnalen/kreeftjes moest laten bakken:
Daarna soep en gestoomde groenten en nog een paar (vergeten) en na ruim twee uur was het eindelijk klaar:
Terwijl wij het laatste aan het opeten waren werden de bedden in de kamer ernaast alvast opgemaakt. Ze doen dan een schuifdeur dicht, zodat je niet ziet dat ze bezig zijn. Ook het klaarmaken en afruimen van eten doen ze achter gesloten deur: achterin het huisje zit een klein keukentje waar ze bezig zijn.
Morgen gaan we de Hakone Loop doen: een rondje om Hakone met een kabelbaan, trein, trammetje en een boot. Als het meezit heb je vanaf 3 punten uitzicht op Fuji. Het weer schijnt in ieder geval goed te zijn, dus wat dat betreft zou het moeten lukken.
In de trein zagen we voor de 3e keer Mt. Fuji, het blijft leuk, iedereen in de coupe hangt toch een beetje naar links om te kijken of hij te zien is : )
Rond half een zijn we in Hakone, een dorp dat is gebouwd rondom heetwaterbronnen. De meeste hotels hebben gezamenlijke baden (onsen), Mikawaya heeft ook huisjes met een eigen onsen op de kamer. We moeten met de bus naar het hotel toe, 45 minuten via slingerweggetjes de berg op, niet echt cool. Tegen drie uur komen we aan en ze hebben nog een kamer/huisje voor ons ook.
Dat was nog even spannend: ik had begin januari gereserveerd omdat we hier graag heen wilden. Op Seoul Airport konden we de mail checken en toen kregen we een mailtje van Mikawaya: waarom we niet waren komen opdagen bij onze reservering van 6-8 MAART. Ik de reservering nakijken en ik had inderdaad de verkeerde data aangevraagd. Fuck Fuck Fuck... Gelukkig deden ze niet al te moeilijk (ze hadden het hele bedrag kunnen afschrijven!) en konden we alsnog een kamer krijgen. Achteraf nog geluk: hun website klopte niet, de kamer die we hadden gereserveerd bleek niet bij het plaatje te horen dat erbij stond. De kamer die we nu hebben is super :D
Je hebt een zitgedeelte, met een serre:
Een badkamer, met alleen een spiegel en wastafel:
Het water uit de kraan komt rechtstreeks uit een warmwaterbron en is soms wat warmer dan anders, of in creatief Japans Engels uitgelegd:
Een binnenbad, met douche:
En een buitenbad waar we de halve middag in hebben gelegen.
In het huisje liggen tatami matten op de vloer. Je moet je schoenen uitdoen als je binnenkomt want ze worden wild als je daarmee op de matjes loopt. Ze hebben alvast wat vertalingen voor een paar veelvoorkomende problemen klaarliggen ;)
Om 17:30 begonnen ze met het dekken van de tafel en om 18:00 konden we beginnen. Naast de onsen op je kamer is dit waarschijnlijk waarom die Ryokans zo schrikbarend duur zijn. Zoveel eten, niet normaal, ze bleven maar komen, 15-16 gangen. Het begon met vlees en vis...
... en tempura, rijst en zure groenten. Toen nog een pannetje waarin je garnalen/kreeftjes moest laten bakken:
Daarna soep en gestoomde groenten en nog een paar (vergeten) en na ruim twee uur was het eindelijk klaar:
Terwijl wij het laatste aan het opeten waren werden de bedden in de kamer ernaast alvast opgemaakt. Ze doen dan een schuifdeur dicht, zodat je niet ziet dat ze bezig zijn. Ook het klaarmaken en afruimen van eten doen ze achter gesloten deur: achterin het huisje zit een klein keukentje waar ze bezig zijn.
Morgen gaan we de Hakone Loop doen: een rondje om Hakone met een kabelbaan, trein, trammetje en een boot. Als het meezit heb je vanaf 3 punten uitzicht op Fuji. Het weer schijnt in ieder geval goed te zijn, dus wat dat betreft zou het moeten lukken.
Hakone - 7-4-09
Vanochtend werden we rond 5 uur wakker gefloten door een Japanse nachtegaal. Tering wat kunnen die beesten 'zingen'. Ik dacht eerst nog dat het een of andere blije Japanse wekker was, om aan te geven dat het ontbijt eraan kwam, maar niet dus.
Het ontbijt was weer een redelijke tafel vol. Val had een westers ontbijt, ik Japans. Dan krijg je dus dit voor je neus om 8 uur 's ochtends:
Plus vage cake-achtige dingen die nergens naar smaakten en Japanse eierrolletjes, die waren wel lekker. De witte sliertjes in het onderste bakje bleken na een eerste hap kleine aalachtige visjes te zijn:
Na het ontbijt zijn we op pad gegaan om de 'Hakone Loop' te doen. Eerst een kwartiertje met de bus vanaf de bushalte voor het hotel.
De bus stopte bij Moto Hakone-Ko, vanaf waar je in tien minuten door een straat vol oude Cedar-bomen naar Hakone Machi kunt lopen. Onderweg kom je langs een nagebouwd checkpoint uit de Edo periode.
Omdat het nog steeds bewolkt was hebben we een tijdje aan het meer gezeten, hopende dat het op zou klaren, maar helaas, voorlopig niet.
Dus zijn we maar op de Hakone Sightseeing Cruise naar Togendai gestapt. Als je geluk hebt kun je vanaf de boot Mount Fuji zien, nu bleef het bij de Hakone Tori.
De boot was een nagebouwd 'zeilschip', standaard toeristenbootje, maar het zag er wel geinig uit:
Vanaf Togendai kon je in 20 minuten met de Hakone Ropeway naar Owakudani.
Owakudani (Great Boiling Valley) ligt op zo'n 1100 meter hoogte en er is nog steeds vulkanische activiteit. Het water dat uit de grond omhoog borrelt is meer dan 80 graden.
Ze hebben bovenaan een huisje staan waar ze eieren koken in de grond: Owakudani Kuro-Tamago. Van het eten van de eieren zou je langer leven. Een jaar voegt 7 jaar aan je leven toe. Mooi 21 jaar erbij geregeld dus :D
In Japan hebben ze bij elke bezienswaardigheid hun eigen Hello Kitty souvenirs, zo ook hier:
Na wat eieren te hebben gegeten zijn we verder gegaan met de Ropeway. Nu naar Sounzan. Daar kon je overstappen op de Hakone Cablecar: een treintje dat je een meter of 500 naar beneden, naar Gora, brengt. Vanaf Gora kon je het paar haltes met een gewone trein, vol schoolkinderen, naar Kowakidani.
En toen het laatste stukje met de bus terug naar het hotel, waar het bad alweer aan het vollopen was...
We hebben 's middags nog een paar uur liggen weken en relaxen...
Tot ze om zes uur weer met het avondeten kwamen. Het waren opnieuw veel visgerechten, zelfs voor Valeri, die had aangegeven geen 'seafood' te lusten.
Pannetje met garnaal, paddestoelen en een in kersenbloesem gesneden stuk groente:
Een bord vol sashimi:
Tempura: gebakken vis en groente... en een opengewerkte garnaal met omelet:
En een paar stukken krab:
En dan kwamen er nog een paar gangen tussendoor. Sommige dingen waren niet lekker (miso-soep bijvoorbeeld) en allemaal zure groenten. Het ziet er mooi uit, maar na een tijdje smaakt het allemaal hetzelfde. De oude dame die het kwam serveren en afhalen vroeg een paar keer of we wel klaar waren en wees erop dat er nog stukken vis en krab over waren... Dus uit beleefdheid hebben we delen van de laatste paar gangen maar weggemoffeld ;)
Het was echt een belevenis om dit een keer mee te maken: het overnachten in een traditionele ryokan, relaxen in je eigen hotspring en de bijbehorende traditionele Japanse maaltijden die in je kamer worden geserveerd.
Morgen gaan we terug naar Tokyo voor de laatste 2 nachten. Als het goed is staan daar de bloesems nu nog volop in bloei, dus we gaan in ieder geval kijken in Ueno Park.
Het ontbijt was weer een redelijke tafel vol. Val had een westers ontbijt, ik Japans. Dan krijg je dus dit voor je neus om 8 uur 's ochtends:
Plus vage cake-achtige dingen die nergens naar smaakten en Japanse eierrolletjes, die waren wel lekker. De witte sliertjes in het onderste bakje bleken na een eerste hap kleine aalachtige visjes te zijn:
Na het ontbijt zijn we op pad gegaan om de 'Hakone Loop' te doen. Eerst een kwartiertje met de bus vanaf de bushalte voor het hotel.
De bus stopte bij Moto Hakone-Ko, vanaf waar je in tien minuten door een straat vol oude Cedar-bomen naar Hakone Machi kunt lopen. Onderweg kom je langs een nagebouwd checkpoint uit de Edo periode.
Omdat het nog steeds bewolkt was hebben we een tijdje aan het meer gezeten, hopende dat het op zou klaren, maar helaas, voorlopig niet.
Dus zijn we maar op de Hakone Sightseeing Cruise naar Togendai gestapt. Als je geluk hebt kun je vanaf de boot Mount Fuji zien, nu bleef het bij de Hakone Tori.
De boot was een nagebouwd 'zeilschip', standaard toeristenbootje, maar het zag er wel geinig uit:
Vanaf Togendai kon je in 20 minuten met de Hakone Ropeway naar Owakudani.
Owakudani (Great Boiling Valley) ligt op zo'n 1100 meter hoogte en er is nog steeds vulkanische activiteit. Het water dat uit de grond omhoog borrelt is meer dan 80 graden.
Ze hebben bovenaan een huisje staan waar ze eieren koken in de grond: Owakudani Kuro-Tamago. Van het eten van de eieren zou je langer leven. Een jaar voegt 7 jaar aan je leven toe. Mooi 21 jaar erbij geregeld dus :D
In Japan hebben ze bij elke bezienswaardigheid hun eigen Hello Kitty souvenirs, zo ook hier:
Na wat eieren te hebben gegeten zijn we verder gegaan met de Ropeway. Nu naar Sounzan. Daar kon je overstappen op de Hakone Cablecar: een treintje dat je een meter of 500 naar beneden, naar Gora, brengt. Vanaf Gora kon je het paar haltes met een gewone trein, vol schoolkinderen, naar Kowakidani.
En toen het laatste stukje met de bus terug naar het hotel, waar het bad alweer aan het vollopen was...
We hebben 's middags nog een paar uur liggen weken en relaxen...
Tot ze om zes uur weer met het avondeten kwamen. Het waren opnieuw veel visgerechten, zelfs voor Valeri, die had aangegeven geen 'seafood' te lusten.
Pannetje met garnaal, paddestoelen en een in kersenbloesem gesneden stuk groente:
Een bord vol sashimi:
Tempura: gebakken vis en groente... en een opengewerkte garnaal met omelet:
En een paar stukken krab:
En dan kwamen er nog een paar gangen tussendoor. Sommige dingen waren niet lekker (miso-soep bijvoorbeeld) en allemaal zure groenten. Het ziet er mooi uit, maar na een tijdje smaakt het allemaal hetzelfde. De oude dame die het kwam serveren en afhalen vroeg een paar keer of we wel klaar waren en wees erop dat er nog stukken vis en krab over waren... Dus uit beleefdheid hebben we delen van de laatste paar gangen maar weggemoffeld ;)
Het was echt een belevenis om dit een keer mee te maken: het overnachten in een traditionele ryokan, relaxen in je eigen hotspring en de bijbehorende traditionele Japanse maaltijden die in je kamer worden geserveerd.
Morgen gaan we terug naar Tokyo voor de laatste 2 nachten. Als het goed is staan daar de bloesems nu nog volop in bloei, dus we gaan in ieder geval kijken in Ueno Park.
Tokyo - 8-4-09
De laatste ochtend in Hakone. Vanochtend nog een vis-ontbijtje gehad en toen zijn we op de trein naar Shinjuku gestapt. Ze noemden het een Express, maar het duurde toch nog ruim anderhalf uur. Tegen twaalven bij het hotel de koffers gedumpt en toen naar Akihabara gegaan. In Tokyo is het meteen weer mooi druk.
Waarschijnlijk omdat het lunchtijd is ofzo, ook veel zakenmannetjes bij de 7-Eleven.
Na Akihabara zijn we naar Ueno gegaan. Nog maar een keer bij Hakuhinkan Toy Park gekeken en toen naar het park, waar de sommige bomen volop in bloei stonden, maar er ook al wat aan het uitvallen waren.
Veel mensen met kleedjes ook nog, soms leek het of het sneeuwde:
Na een tijdje in Ueno te hebben gekeken zijn we doorgegaan naar Nippori. Valeri wilde nog een keer kijken in Fabric Town en dat was een succes: een stuk of 10 nieuwe stoffen gevonden.
Daarna teruggegaan naar het hotel om te eten. 's avonds hebben we nog wat spullen gehaald bij Tokyu Hands en zijn we gaan kijken bij Shinjuku Marui One, waar ze vorige keer liepen te drammen over het maken van foto's...
En nog even bij de Sanrio afdeling in Isetan, waar we om 20:00 de winkel uit moesten omdat ze gingen sluiten.
Dus toen hebben we het maar voor gezien gehouden. Morgen de laatste dag in Tokyo, maar eens kijken wat we dan gaan doen...
Waarschijnlijk omdat het lunchtijd is ofzo, ook veel zakenmannetjes bij de 7-Eleven.
Na Akihabara zijn we naar Ueno gegaan. Nog maar een keer bij Hakuhinkan Toy Park gekeken en toen naar het park, waar de sommige bomen volop in bloei stonden, maar er ook al wat aan het uitvallen waren.
Veel mensen met kleedjes ook nog, soms leek het of het sneeuwde:
Na een tijdje in Ueno te hebben gekeken zijn we doorgegaan naar Nippori. Valeri wilde nog een keer kijken in Fabric Town en dat was een succes: een stuk of 10 nieuwe stoffen gevonden.
Daarna teruggegaan naar het hotel om te eten. 's avonds hebben we nog wat spullen gehaald bij Tokyu Hands en zijn we gaan kijken bij Shinjuku Marui One, waar ze vorige keer liepen te drammen over het maken van foto's...
En nog even bij de Sanrio afdeling in Isetan, waar we om 20:00 de winkel uit moesten omdat ze gingen sluiten.
Dus toen hebben we het maar voor gezien gehouden. Morgen de laatste dag in Tokyo, maar eens kijken wat we dan gaan doen...
Tokyo - 9-4-09
De laatste dag in Tokyo. We hebben niet zo veel meer gedaan: nog een laatste keer naar Junie Moon geweest en bij wat andere winkels gekeken.
's middags kwamen we erachter dat de bilingual op die we van hadden gekregen wel erg groot was en eigenlijk niet in de koffer paste. Dus op het laatste moment toch maar naar het postkantoor gebracht, waar ze zeiden dat hij niet zo verstuurd moest worden: er moest een doos omheen. Snel bij Tokyu Hands een passende doos gehaald en toen was het goed: Japanse postmedewerkster leek waarachtig onder de indruk :D
's avonds de boel bij elkaar gepakt, en de volgende ochtend wereden we om 07:00 opgehaald bij het hotel...
3 weken Japan, een schitterende ervaring. We willen zeker nog een keer terug!
Vorige blogs
Westkust USA 2005
Hong Kong 2006
Eastcoast USA 2007
NYC 2007
Florida 2008
Japan 2009
NYC 2009
Zomer 2009
Zomer 2010